Psalms 88

Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.

Pjesma. Psalam. Sinova Korahovih. Zborovođi. Po napjevu "Bolest". Za pjevanje. Poučna pjesma. Ezrahijca Hemana.

Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.

Jahve, Bože moj, vapijem danju, a noću naričem pred tobom.

Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon.

Neka dopre do tebe molitva moja, prigni uho k vapaju mome.

Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,

Jer mi je duša zasićena patnjama, moj se život bliži Podzemlju.

Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.

Broje me k onima što u grob silaze, postadoh sličan nemoćniku.

Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.

Među mrtvima moj je ležaj, poput ubijenih što leže u grobu kojih se više ne spominješ, od kojih si ustegao ruku.

Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. Sela.

Smjestio si me u jamu duboku, u tmine, u bezdan.

Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.

Teško me pritišće ljutnja tvoja i svim me valima svojim prekrivaš.

Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.

Udaljio si od mene znance moje, Óučini da im gnusan budem: zatvoren sam, ne mogu izaći.

Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? Sela.

Od nevolje oči mi gasnu: vapijem tebi, Jahve, iz dana u dan, za tobom ruke pružam.

Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?

Zar na mrtvima činiš čudesa? Zar će sjene ustati i hvaliti tebe?

Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?

Zar se u grobu pripovijeda o tvojoj dobroti? O vjernosti tvojoj u Propasti?

Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.

Zar se u tmini objavljuju čudesa tvoja i tvoja pravda u Zaboravu?

Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?

Ipak ja vapijem tebi, Jahve, prije jutra molitvom te pretječem.

Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.

Zašto, Jahve, odbacuješ dušu moju? Zašto sakrivaš lice od mene?

Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.

Bijedan sam i umirem već od dječaštva, klonuh noseći tvoje strahote.

Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.

Preko mene prijeđoše vihori tvojega gnjeva, strahote me tvoje shrvaše,

Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.

okružuju me kao voda sveudilj, optječu me svi zajedno. [ (Psalms 88:19) Udaljio si od mene prijatelja i druga: mrak mi je znanac jedini. ]