Job 31

Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.

Sa svojim očima savez sam sklopio da pogledat neću nijednu djevicu.

Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?

A što mi je Bog odozgo dosudio, kakva mi je baština od Svesilnoga?

Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?

TÓa nije li nesreća za opakoga, a nevolja za one koji zlo čine?

Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?

Ne proniče li on sve moje putove, ne prebraja li on sve moje korake?

Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?

Zar sam ikad u društvu laži hodio, zar mi je noga k prijevari hitjela?

Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.

Nek' me na ispravnoj mjeri Bog izmjeri pa će uvidjeti neporočnost moju!

Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:

Ako mi je korak s puta kad zašao, ako mi se srce za okom povelo, ako mi je ljaga ruke okaljala,

Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.

neka drugi jede što sam posijao, neka sve moje iskorijene izdanke!

Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:

Ako mi zavede srce žena neka, ako za vratima svog bližnjeg kad vrebah,

Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.

neka moja žena drugom mlin okreće, neka s drugim svoju podijeli postelju!

Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.

Djelo bestidno time bih počinio, zločin kojem pravda treba da presudi,

Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.

užego vatru što žeže do Propasti i što bi svu moju sažgala ljetinu.

Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?

Ako kada prezreh pravo sluge svoga il' služavke, sa mnom kad su se parbili,

Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?

što ću učiniti kada Bog ustane? Što ću odvratit' kad račun zatraži?

Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.

Zar nas oba on ne stvori u utrobi i jednako sazda u krilu majčinu?

Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?

Ogluših li se na molbe siromaha ili rasplakah oči udovičine?

Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?

Jesam li kada sam svoj jeo zalogaj a da ga nisam sa sirotom dijelio?

Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.

TÓa od mladosti k'o otac sam mu bio, vodio sam ga od krila materina!

Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,

Zar sam beskućnika vidio bez odjeće ili siromaha kog bez pokrivača

Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?

a da mu bedra ne blagosloviše mene kad se runom mojih ovaca ogrija?

Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,

Ako sam ruku na nevina podigao znajuć' da mi je na vratima branitelj,

En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.

nek' se rame moje od pleća odvali i neka mi ruka od lakta otpadne!

Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.

Jer strahote Božje na mene bi pale, njegovu ne bih odolio veličanstvu.

Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?

Zar sam u zlato pouzdanje stavio i rekao zlatu: 'Sigurnosti moja!'

Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?

Zar sam se veliku blagu radovao, bogatstvima koja su mi stekle ruke?

Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,

Zar se, gledajući sunce kako blista i kako mjesec sjajni nebom putuje,

Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?

moje srce dalo potajno zavesti da bih rukom njima poljubac poslao?

Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.

Grijeh bi to bio što za sudom vapije, jer Boga višnjega bih se odrekao.

Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?

Zar se obradovah nevolji dušmana i likovah kad ga je zlo zadesilo,

Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.

ja koji ne dadoh griješiti jeziku, proklinjući ga i želeći da umre?

Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!

Ne govorahu li ljudi mog šatora: 'TÓa koga nije on mesom nasitio'?

Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.

Nikad nije stranac vani noćivao, putniku sam svoja otvarao vrata.

Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?

Zar sam grijehe svoje ljudima tajio, zar sam u grudima skrivao krivicu

En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.

jer sam se plašio govorkanja mnoštva i strahovao od prezira plemenskog te sam mučao ne prelazeć' svoga praga?

Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,

O, kad bi koga bilo da mene sasluša! Posljednju sam svoju riječ ja izrekao: na Svesilnom je sad da mi odgovori! Nek' mi optužnicu napiše protivnik,

Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,

i ja ću je nosit' na svome ramenu, čelo ću njome k'o krunom uresit'.

Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.

Dat ću mu račun o svojim koracima i poput kneza pred njega ću stupiti."

Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,

Ako je na me zemlja moja vikala, ako su s njom brazde njezine plakale;

Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:

ako sam plodove jeo ne plativši i ako sam joj ojadio ratare,

Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.

[40a] neka mjesto žita po njoj niče korov, a mjesto ječma nek' posvud kukolj raste! [40b] Konac riječi Jobovih.