Job 18

Ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

Bildad iz Šuaha progovori tad i reče:

Kiam vi ĉesos ĵetadi vortojn? Pripensu, kaj poste ni parolos.

"Kada kaniš obuzdat' svoje besjede? Opameti se sad da razgovaramo!

Kial ni estu rigardataj kiel brutoj, Kaj ni estu malpuruloj en viaj okuloj?

Zašto nas držiš za stoku nerazumnu, zar smo životinje u tvojim očima?

Ho vi, kiu disŝiras sian animon en sia kolero, Ĉu por vi estu forlasata la tero, Kaj roko forŝoviĝu de sia loko?

O ti, koji se od jarosti razdireš, hoćeš li da zemlja zbog tebe opusti da iz svoga mjesta iskoče pećine?

La lumo de la malpiulo estingiĝos, Kaj ne brilos la flamo de lia fajro.

Al' ugasit će se svjetlost opakoga, i neće mu sjati plamen na ognjištu.

La lumo mallumiĝos en lia tendo, Kaj lia lucerno super li estingiĝos.

Potamnjet će svjetlo u njegovu šatoru i nad njime će se utrnut' svjetiljka.

Mallongiĝos liaj fortaj paŝoj, Kaj lia propra intenco lin faligos.

Krepki mu koraci postaju sputani, o vlastite on se spotiče namjere.

Ĉar li trafis per siaj piedoj en reton, Kaj li moviĝas en kaptilo.

Jer njegove noge vode ga u zamku, i evo ga gdje već korača po mreži.

La maŝo enkroĉigos lian kalkanon, Kaj pereo lin atakos.

Tanka mu je zamka nogu uhvatila, i evo, užeta čvrsto ga pritežu.

Kaŝita en la tero estas lia falilo, Kaj kaptiloj kontraŭ li estas sur la vojo.

Njega vreba omča skrivena na zemlji, njega čeka klopka putem kojim hodi.

De ĉiuj flankoj timigos lin teruroj Kaj atakos liajn piedojn.

Odasvuda strahovi ga prepadaju, ustopice sveudilj ga proganjaju.

Malsato konsumos lian forton, Kaj pereo estas preparita por liaj flankoj.

Glad je požderala svu snagu njegovu, nesreća je uvijek o njegovu boku.

Konsumiĝos la membroj de lia korpo, Liajn membrojn konsumos la unuenaskito de la morto.

Boleština kobna kožu mu razjeda, prvenac mu smrti nagriza udove.

Lia espero estos elŝirita el lia tendo, Kaj ĝi pelos lin al la reĝo de teruroj.

Njega izvlače iz šatora njegova da bi ga odveli vladaru strahota.

Nenio restos en lia tendo; Sur lian loĝejon ŝutiĝos sulfuro.

U njegovu stanu tuđinac stanuje, po njegovu domu prosipaju sumpor.

Malsupre sekiĝos liaj radikoj, Kaj supre detranĉiĝos liaj branĉoj.

Odozdo se suši njegovo korijenje, a odozgo grane sve mu redom sahnu.

La memoro pri li malaperos de sur la tero, Kaj sur la stratoj li ne havos nomon.

Spomen će se njegov zatrti na zemlji, njegovo se ime s lica zemlje briše.

Li estos elpelita el lumo en mallumon, Kaj el la mondo li estos elpuŝita.

Iz svjetlosti njega u tminu tjeraju, izagnat' ga hoće iz kruga zemaljskog.

Nek filon nek nepon li havos en sia popolo, Kaj neniu restos ĉe li en lia loĝloko.

U rodu mu nema roda ni poroda, nit' preživjela na njegovu ognjištu.

La posteuloj sentos teruron pri lia tago, Kaj la antaŭulojn kaptos timo.

Sudba je njegova Zapad osupnula, i čitav je Istok obuzela strepnja.

Tia estas la loĝejo de maljustulo, Kaj tia estas la loko de tiu, kiu ne konas Dion.

Evo, takav usud snalazi zlikovca i dom onog koji ne priznaje Boga."