Job 17

Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.

Daha mi nestaje, gasnu moji dani i za mene već se skupljaju grobari.

Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.

Rugači su evo mene dohvatili, od uvreda oka sklopiti ne mogu.

Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?

Stoga me zaštiti i budi mi jamcem kad mi nitko u dlan neće da udari.

Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.

Jer, srca si njina lišio razuma i dopustiti im nećeš da opstanu.

Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.

K'o taj što imanje dijeli drugovima, a djeci njegovoj dotle oči gasnu,

Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.

narodima svim sam na ruglo postao, onaj kom u lice svatko pljunut' može.

Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.

Od tuge vid mi se muti u očima, poput sjene moji udovi postaju.

La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.

Začudit će se zbog toga pravednici, na bezbožnika će planuti čestiti;

Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.

neporočni će na svom ustrajat' putu, čovjek čistih ruku ojačat će još više.

Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.

Hajde, svi vi, nećete li opet počet', tÓa među vama ja mudra ne nalazim!

Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.

Minuli su dani, propale zamisli, želje srca moga izjalovile se.

La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.

'U noći najcrnjoj, dan se približava; blizu je već svjetlo što tminu izgoni.'

Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito.

A meni je nada otići u Šeol i prostrijeti sebi ležaj u mrklini.

Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.

Dovikujem grobu: 'Oče moj rođeni!' a crve pozdravljam: 'Mati moja, sestro!'

Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?

Ali gdje za mene ima jošte nade? Sreću moju tko će ikada vidjeti?

En la profundon de Ŝeol ĝi malsupreniros, Ni ambaŭ kune kuŝos en la polvo.

Hoće li u Šeol ona sa mnom sići da u prahu zajedno otpočinemo?"