Job 16

Ijob respondis kaj diris:

Job progovori i reče:

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

"Koliko se takvih naslušah besjeda, kako ste mi svi vi mučni tješioci!

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

Ima li kraja tim riječima ispraznim? Što te goni da mi tako odgovaraš?

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

I ja bih mogao k'o vi govoriti da vam je duša na mjestu duše moje; i ja bih vas mog'o zasuti riječima i nad sudbom vašom tako kimat' glavom;

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

i ja bih mogao ustima vas hrabrit', i ne bih žalio trud svojih usana.

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

Al' ako govorim, patnja se ne blaži, ako li zašutim, zar će me minuti?

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

Zlopakost me sada shrvala posvema, čitava se rulja oborila na me.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

Ustao je proti meni da svjedoči i u lice mi se baca klevetama.

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

Jarošću me svojom razdire i goni, škrgućuć' zubima obara se na me. Moji protivnici sijeku me očima,

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

prijeteći, na mene usta razvaljuju, po obrazima me sramotno ćuškaju, u čoporu svi tad navaljuju na me.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

Da, zloćudnicima Bog me predao, u ruke opakih on me izručio.

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

Mirno življah dok On ne zadrma mnome, za šiju me ščepa da bi me slomio.

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

Uze me za biljeg i strijelama osu, nemilosrdno mi bubrege probode i mojom žuči zemlju žednu natopi.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

Na tijelu mi ranu do rane otvara, kao bijesan ratnik nasrće na mene.

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

Tijelo sam golo u kostrijet zašio, zario sam čelo svoje u prašinu.

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

Zapalilo mi se sve lice od suza, sjena tamna preko vjeđa mi je pala.

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

A nema nasilja na rukama mojim, molitva je moja bila uvijek čista.

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

O zemljo, krvi moje nemoj sakriti i kriku mom ne daj nigdje da počine.

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

Odsad na nebu imam ja svjedoka, u visini gore moj stoji branitelj.

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

Moja vika moj je odvjetnik kod Boga dok se ispred njega suze moje liju:

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

o, da me obrani u parbi mojoj s Bogom ko što smrtnik brani svojega bližnjega.

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.

No životu mom su odbrojena ljeta, na put bez povratka meni je krenuti.