Psalms 137

Apud la riveroj de Babel Ni sidis kaj ploris, Rememorante Cionon.

(По слав. 136) При реките на Вавилон, там седяхме и плачехме, когато си спомняхме Сион.

Sur la salikoj tie Ni pendigis niajn harpojn.

На върбите сред него окачихме арфите си.

Ĉar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn, Kaj niaj mokantoj ĝojon, dirante: Kantu al ni el la kantoj de Cion.

Защото там тези, които ни плениха, поискаха от нас думи на песен; и които ни притесняваха — веселие, казвайки: Попейте ни от сионските песни!

Kiel ni kantos sur fremda tero La kanton de la Eternulo?

Как да пеем ГОСПОДНА песен в чужда земя?

Se mi forgesos vin, ho Jerusalem, Tiam forgesiĝu mia dekstra mano;

Ако те забравя, Ерусалиме, да забрави десницата ми умението си!

Algluiĝu mia lango al mia palato, Se mi vin ne memoros, Se mi ne levos Jerusalemon en la supron de miaj ĝojoj.

Да се залепи езикът ми за небцето ми, ако не те помня, ако не издигна Ерусалим начело на радостта си!

Rememorigu, ho Eternulo, al la filoj de Edom La tagon de Jerusalem, kiam ili diris: Detruu, detruu ĝis ĝia fundamento.

Спомни си, ГОСПОДИ, деня на Ерусалим против синовете на Едом които казваха: Сринете, сринете го до самата му основа!

Ho ruinigema filino de Babel! Bone estos al tiu, Kiu repagos al vi por la faro, kiun vi faris al ni.

О, дъще вавилонска, която ще запустееш, блажен онзи, който ти отплати за всичко, което си ни сторила!

Bone estos al tiu, Kiu prenos kaj frakasos viajn infanetojn sur ŝtono.

Блажен онзи, който хване децата ти и ги разбие в скалата!