Lamentations 5

5:1

Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

Спомни си, ГОСПОДИ, какво ни стана! Погледни и виж позора ни.

5:2

Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

Наследството ни премина на чужди, къщите ни — на чужденци.

5:3

Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

Сирачета сме, без баща; майките ни са като вдовици.

5:4

Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

Пием водата си срещу сребро, дървата ни идват срещу заплащане.

5:5

Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

Преследвачите ни са на шията ни, трудим се и не ни се дава почивка.

5:6

Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.

На Египет подадохме ръка, на Асирия, за да се наситим с хляб.

5:7

Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

Бащите ни съгрешиха и ги няма, а ние носим беззаконията им.

5:8

Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

Слуги владеят над нас, няма кой да ни изтръгне от ръката им.

5:9

Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

Придобиваме хляба си с опасност за живота си заради меча, който ни заплашва в пустинята.

5:10

Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.

Кожата ни почерня като пещ от ужасния глад.

5:11

La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

Изнасилваха жени в Сион, девиците — в юдовите градове.

5:12

La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

С техните ръце бяха обесени първенците, старейшините не бяха почетени.

5:13

La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.

Младежи носят воденични камъни, децата падат под товара на дървата.

5:14

La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

Старейшините не седят вече в портите, младежите се отказаха от песните си.

5:15

Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.

Престана радостта на сърцето ни, хорото ни се обърна на жалеене.

5:16

Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

Венецът падна от главата ни. О, горко ни, защото съгрешихме!

5:17

Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:

Заради това чезне сърцето ни, заради тези неща потъмняха очите ни,

5:18

Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.

заради хълма Сион, който е опустошен; лисици ходят по него.

5:19

Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

Но Ти, ГОСПОДИ, оставаш до века, Твоят престол е от поколение в поколение.

5:20

Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

Защо ни забравяш навеки, оставяш ни за дълго време?

5:21

Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.

Върни ни, ГОСПОДИ, при Себе Си, за да се върнем; обнови дните ни както преди.

5:22

Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.

Или ще ни отхвърлиш съвсем, ще ни се разгневиш напълно?