Job 30

Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;

Но сега ми се подсмиват по-младите на дни от мен, чиито бащи аз бих отхвърлил на стадото си с кучетата да поставя.

Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;

Наистина, за какво ми е силата на ръцете им, в които зрелостта загива?

Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;

Те са измършавели от недоимък и глад и гризат корените на безводната земя, отпреди във пустош и опустошение,

Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.

между храстите те късат слез и корени на хвойна им е хлябът.

El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;

Те бяха изгонени от обществото и викаха по тях като крадец.

En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;

Живееха в ужасни долини, в дупки на земята и скалите.

Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;

Ревяха между храстите и се събираха под тръни.

Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.

Синове на безумни и синове на безименни, те бяха изгонени с бич от земята.

Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.

А сега аз им станах подигравателна песен, да, станах им за приказка.

Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.

Те се отвращават от мен, държат се далеч от мен, не се свенят да плюят на лицето ми.

Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.

Понеже Бог развързал е въжетата на шатрата и ме е унижил, и те са се разюздали пред мен.

Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;

Отдясно ми надигат се изчадия, краката ми изблъскват и гибелните си пътеки против мен прокарват.

Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;

Разбиват пътя ми, злощастието ми увеличават без помощник.

Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.

Идват като през широк пролом, опустошително връхлитат.

Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.

Ужаси насочват се към мен, достойнството ми гонят като вятър и благополучието ми премина като облак.

Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.

И сега душата ми излива се във мен, постигнаха ме скръбни дни.

En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.

Нощта пронизва костите ми в мен и болки ме разяждат, не престават.

Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.

С голяма сила дрехата ми се изменя, стяга ме като яката на хитона ми.

Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.

В калта ме е захвърлил и аз съм станал като прах и пепел.

Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.

Викам към Теб, но не ми отговаряш, стоя, и ме забелязваш.

Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.

Превърнал си се във жесток към мен, със силната Си ръка ме преследваш.

Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.

Издигаш ме да яздя вятъра, в гърма на бурята ме разпиляваш —

Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.

защото зная, че ще ме докараш до смъртта и до дома, определен за всички живи.

Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?

Но в падането си човек не простира ли ръка и в бедствието си не вика ли?

Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?

Аз не плаках ли за онзи, който беше в тежки дни, и душата ми не се ли наскърби за сиромаха?

Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.

Добро очаквах — зло дойде; и чаках светлина, но дойде мрак.

Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.

Врят вътрешностите ми, не почиват; постигнаха ме скръбни дни.

Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.

Вървя скърбящ, без слънце; в събранието ставам, викам.

Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.

На чакалите аз станах брат и на камилоптиците — другар.

Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.

Кожата ми почерня на мен и костите ми изгарят от огън.

Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.

Арфата ми стана на ридание и флейтата ми — глас на оплаквачи.