Job 29

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

И Йов още продължи беседата си и каза:

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

О, да бях като в миналите месеци, като в дните, когато Бог ме пазеше,

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

когато светилникът Му светеше на главата ми и с Неговата светлина през мрака ходех;

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

както бях във зрелостта си, и Божият доверен съвет над шатрата ми беше;

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

когато Всемогъщият бе още с мен и момчетата ми — покрай мен;

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

когато стъпките ми се къпеха в каймак и скалата до мен изливаше реки маслинено масло!

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

Когато излизах при портата на града, заемах мястото си на площада,

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

младежите ме виждаха и се криеха и старци ставаха, стояха прави;

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

първенците преставаха да говорят и слагаха ръка на устата си;

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

гласът на благородните замлъкваше и езикът им залепваше за небцето им,

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

защото, когато ухо чуеше, ме облажаваше и когато око видеше, за мен засвидетелстваше;

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

защото аз избавях сиромаха, който викаше, и сирачето, което нямаше помощник.

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

Благословението на загиващия идваше над мен, сърцето на вдовицата аз правех да ликува.

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

Обличах правдата и тя ми беше дреха, правосъдието ми — за мантия и за тюрбан.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

Аз бях очи на слепия, крака на куция.

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

Бях баща на бедните, изследвах делото на непознатия.

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

Челюстта на беззаконния трошах, изваждах жертвата от зъбите му.

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

Тогава казвах: Ще умра в гнездото си и дните си ще умножа като пясъка,

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

коренът ми разпрострян е към водите и росата в клона ми нощува,

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

славата ми в мен се подновява и лъкът ми се укрепва във ръката ми.

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

Те ме слушаха и чакаха, мълчаливо слушаха съвета ми.

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

След моята дума не говореха повече и речта ми капеше на тях като роса.

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

Чакаха ме като дъжд и отваряха устата си като за пролетния дъжд.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Аз им се усмихвах, щом не вярваха, и светлината на лицето ми не можеха да помрачат.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.

Избирах за тях пътя и седях като глава, и живеех като цар сред войската, като такъв, който утешава жалеещи.