Psalms 129

Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israël;

En vallfartssång.  Mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom      -- så säge Israel --

Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

 mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom,      dock blevo de mig ej övermäktiga.

Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

 På min rygg hava plöjare plöjt      och dragit upp långa fåror.

De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

 Men HERREN är rättfärdig och har huggit av      de ogudaktigas band.

Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

 De skola komma på skam och vika tillbaka,      så många som hata Sion.

Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

 De skola bliva lika gräs på taken,  som vissnar, förrän det har vuxit upp;

Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

 ingen skördeman fyller därmed sin hand,      ingen kärvbindare sin famn,

En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

 och de som gå där fram kunna icke säga:  »HERRENS välsignelse vare över eder!  Vi välsigna eder      i HERRENS namn.»