Psalms 120

Een lied op Hammaaloth. Ik heb tot den HEERE geroepen in mijn benauwdheid, en Hij heeft mij verhoord.
En vallfartssång.  Jag ropar till HERREN i min nöd,  och han svarar mig.
O HEERE! red mijn ziel van de valse lippen, van de bedriegelijke tong.
 HERRE, rädda min själ      från lögnaktiga läppar,      från en falsk tunga.
Wat zal U de bedriegelijke tong geven, of wat zal zij U toevoegen?
 Varmed bliver du lönad,      både nu och allt framgent,      du falska tunga?
Scherpe pijlen eens machtigen, mitsgaders gloeiende jeneverkolen.
 Jo, med en våldsverkares skarpa pilar      och med glödande ginstkol.
O, wee mij, dat ik een vreemdeling ben in Mesech, dat ik in de tenten Kedars wone.
 Ve mig, att jag måste dväljas i Meseks land  och bo ibland Kedars hyddor!
Mijn ziel heeft lang gewoond bij degenen, die den vrede haten.
 Länge nog har min själ måst bo      ibland dem som hata friden.
Ik ben vreedzaam; maar als ik spreek, zijn zij aan den oorlog.
 Jag själv håller frid, men säger jag blott ett ord,      äro de redo till strid.