Job 20

Toen antwoordde Zofar, de Naämathiet, en zeide:

Därefter tog Sofar från Naama till orda och sade:

Daarom doen mijn gedachten mij antwoorden, en over zulks is mijn verhaasten in mij.

 På sådant tal giva mina tankar mig ett svar,  än mer, då jag nu är så upprörd i mitt inre.

Ik heb aangehoord een bestraffing, die mij schande aandoet; maar de geest zal uit mijn verstand voor mij antwoorden.

 Smädlig tillrättavisning måste jag höra,  och man svarar mig med munväder på förståndigt tal.

Weet gij dit? Van altoos af, van dat God den mens op de wereld gezet heeft,

 Vet du då icke att så har varit från evig tid,  från den stund då människor sattes på jorden:

Dat het gejuich de goddelozen van nabij geweest is, en de vreugde des huichelaars voor een ogenblik?

 att de ogudaktigas jubel varar helt kort  och den gudlöses glädje ett ögonblick?

Wanneer zijn hoogheid tot den hemel toe opklomme, en zijn hoofd tot aan de wolken raakte;

 Om än hans förhävelse stiger upp till himmelen  och hans huvud når intill molnen,

Zal hij, gelijk zijn drek, in eeuwigheid vergaan; die hem gezien hadden, zullen zeggen: Waar is hij?

 Så förgås han dock för alltid och aktas lik sin träck;  de som sågo honom måste fråga: »Var är han?»

Hij zal wegvlieden als een droom, dat men hem niet vinden zal, en hij zal verjaagd worden als een gezicht des nachts.

 Lik en dröm flyger han bort, och ingen finner honom mer;  han förjagas såsom en syn om natten.

Het oog, dat hem zag, zal het niet meer doen; en zijn plaats zal hem niet meer aanschouwen.

 Det öga som såg honom ser honom icke åter,  och hans plats får ej skåda honom mer.

Zijn kinderen zullen zoeken den armen te behagen; en zijn handen zullen zijn vermogen moeten weder uitkeren.

 Hans barn måste gottgöra hans skulder till de arma,  hans händer återbära hans vinning.

Zijn beenderen zullen vol van zijn verborgene zonden zijn; van welke elkeen met hem op het stof nederliggen zal.

 Bäst ungdomskraften fyller hans ben,  skall den ligga i stoftet med honom.

Indien het kwaad in zijn mond zoet is, hij dat verbergt, onder zijn tong,

 Om än ondskan smakar ljuvligt i hans mun,  så att han gömmer den under sin tunga,

Hij dat spaart, en hetzelve niet verlaat, maar dat in het midden van zijn gehemelte inhoudt;

 är rädd om den och ej vill gå miste därom,  utan håller den förvarad inom sin gom,

Zijn spijze zal in zijn ingewand veranderd worden; gal der adderen zal zij in het binnenste van hem zijn.

 så förvandlas denna kost i hans inre,  bliver huggormsetter i hans liv.

Hij heeft goed ingeslokt, maar zal het uitspuwen; God zal het uit zijn buik uitdrijven.

 Den rikedom han har slukat måste han utspy;  av Gud drives den ut ur hans buk.

Het vergif der adderen zal hij zuigen; de tong der slang zal hem doden.

 Ja, huggormsgift kommer han att dricka,  av etterormens tunga bliver han dräpt.

De stromen, rivieren, beken van honig en boter zal hij niet zien.

 Ingen bäck får vederkvicka hans syn,  ingen ström med flöden av honung och gräddmjölk.

Den arbeid zal hij wedergeven en niet inslokken; naar het vermogen zijner verandering, zo zal hij van vreugde niet opspringen.

 Sitt fördärv måste han återbära, han får ej njuta därav;  hans fröjd svarar ej mot den rikedom han har vunnit.

Omdat hij onderdrukt heeft, de armen verlaten heeft, een huis geroofd heeft, dat hij niet opgebouwd had;

 Ty mot de arma övade han våld och lät dem ligga där;  han rev till sig hus som han ej kan hålla vid makt.

Omdat hij geen rust in zijn buik gekend heeft, zo zal hij van zijn gewenst goed niet uitbehouden.

 Han visste ej av någon ro för sin buk,  men han skall icke rädda sig med sina skatter.

Er zal niets overig zijn, dat hij ete; daarom zal hij niet wachten naar zijn goed.

 Intet slapp undan hans glupskhet,  därför äger och hans lycka intet bestånd.

Als zijn genoegzaamheid zal vol zijn, zal hem bang zijn; alle hand des ellendigen zal over hem komen.

 Mitt i hans överflöd påkommer honom nöd,  och envar eländig vänder då mot honom sin hand.

Er zij wat om zijn buik te vullen; God zal over hem de hitte Zijns toorns zenden, en over hem regenen op zijn spijze.

 Ja, så måste ske, för att hans buk må bliva fylld;  sin vredes glöd skall Gud sända över honom  och låta den tränga såsom ett regn in i hans kropp.

Hij zij gevloden van de ijzeren wapenen, de stalen boog zal hem doorschieten.

 Om han flyr undan för vapen av järn,  så genomborras han av kopparbågens skott.

Men zal het zwaard uittrekken, het zal uit het lijf uitgaan, en glinsterende uit zijn gal voortkomen; verschrikkingen zullen over hem zijn.

 När han då drager i pilen och den kommer ut ur hans rygg,  när den ljungande udden kommer fram ur hans galla,  då falla dödsfasorna över honom.

Alle duisternis zal verborgen zijn in zijn schuilplaatsen; een vuur, dat niet opgeblazen is, zal hem verteren; den overigen in zijn tent zal het kwalijk gaan.

 Idel mörker är förvarat åt hans skatter;  till mat gives honom eld som brinner utan pust,  den förtär vad som är kvar i hans hydda.

De hemel zal zijn ongerechtigheid openbaren, en de aarde zal zich tegen hem opmaken.

 Himmelen lägger hans missgärning i dagen,  och jorden reser sig upp emot honom.

De inkomste van zijn huis zal weggevoerd worden; het zal al henenvloeien in den dag Zijns toorns.

 Vad som har samlats i hans hus far åter sin kos,  likt förrinnande vatten, på vredens dag.

Dit is het deel des goddelozen mensen van God, en de erve zijner redenen van God.

 Sådan lott får en ogudaktig människa av Gud,  sådan arvedel har av Gud blivit bestämd åt henne.