Psalms 73

Een psalm van Asaf. Immers is God Israël goed, dengenen, die rein van harte zijn.
(Un psalm al lui Asaf.) Da, bun este Dumnezeu cu Israel, cu cei cu inima curată.
Maar mij aangaande, mijn voeten waren bijna uitgeweken; mijn treden waren bijkans uitgeschoten.
Totuş, era să mi se îndoaie piciorul, şi erau să-mi alunece paşii!
Want ik was nijdig op de dwazen, ziende der goddelozen vrede.
Căci mă uitam cu jind la cei nesocotiţi, cînd vedeam fericirea celor răi.
Want er zijn geen banden tot hun dood toe, en hun kracht is fris.
Într'adevăr, nimic nu -i turbură pînă la moarte, şi trupul le este încărcat de grăsime.
Zij zijn niet in de moeite als andere mensen, en worden met andere mensen niet geplaagd.
N'au parte de suferinţele omeneşti, şi nu sînt loviţi ca ceilalţi oameni.
Daarom omringt hen de hovaardij als een keten; het geweld bedekt hen als een gewaad.
Deaceea mîndria le slujeşte ca salbă, şi asuprirea este haina care -i înveleşte.
Hun ogen puilen uit van vet; zij gaan de inbeeldingen des harten te boven.
Li se bulbucă ochii de grăsime, şi au mai mult decît le-ar dori inima.
Zij mergelen de lieden uit, en spreken boselijk van verdrukking; zij spreken uit de hoogte.
Rîd, şi vorbesc cu răutate de asuprire: vorbesc de sus,
Zij zetten hun mond tegen den hemel, en hun tong wandelt op de aarde.
îşi înalţă gura pînă la ceruri, şi limba le cutreieră pămîntul.
Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen bekers worden uitgedrukt,
Deaceea aleargă lumea la ei, înghite apă din plin,
Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten, en zou er wetenschap zijn bij den Allerhoogste?
şi zice: ,,Ce ar putea să ştie Dumnezeu, şi ce ar putea să cunoască Cel Prea Înalt?``
Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld; zij vermenigvuldigen het vermogen.
Aşa sînt cei răi: totdeauna fericiţi, şi îşi măresc bogăţiile.
Immers heb ik te vergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in onschuld gewassen.
Degeaba dar mi-am curăţit eu inima, şi mi-am spălat mînile în nevinovăţie:
Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben, en mijn straffing is er alle morgens.
căci în fiecare zi sînt lovit, şi în toate dimineţile sînt pedepsit.
Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.
Dacă aş zice: ,,Vreau să vorbesc ca ei,`` iată că n'aş fi credincios neamului copiilor Tăi.
Nochtans heb ik gedacht om dit te mogen verstaan; maar het was moeite in mijn ogen;
M'am gîndit la aceste lucruri ca să le pricep, dar zădarnică mi -a fost truda,
Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde merkte.
pînă ce am intrat în sfîntul locaş al lui Dumnezeu, şi am luat seama la soarta dela urmă a celor răi.
Immers zet Gij hen op gladde plaatsen; Gij doet hen vallen in verwoestingen.
Da, Tu -i pui în locuri alunecoase, şi -i arunci în prăpăd.
Hoe worden zij als in een ogenblik tot verwoesting, nemen een einde, worden te niet van verschrikkingen!
Cum sînt nimiciţi într'o clipă! Sînt perduţi, prăpădiţi printr'un sfîrşit năpraznic.
Als een droom na het ontwaken! Als Gij opwaakt, o Heere, dan zult Gij hun beeld verachten.
Ca un vis la deşteptare, aşa le lepezi chipul, Doamne, la deşteptarea Ta!
Als mijn hart opgezwollen was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd,
Cînd mi se amăra inima, şi mă simţeam străpuns în măruntaie,
Toen was ik onvernuftig, en wist niets; ik was een groot beest bij U.
eram prost şi fără judecată, eram ca un dobitoc înaintea Ta.
Ik zal dan geduriglijk bij U zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat;
Însă eu sînt totdeauna cu Tine, Tu m'ai apucat de mîna dreaptă;
Gij zult mij leiden door Uw raad; en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen.
mă vei călăuzi cu sfatul Tău, apoi mă vei primi în slavă.
Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
Pe cine altul am eu în cer afară de Tine? Şi pe pămînt nu-mi găsesc plăcerea în nimeni decît în Tine.
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Carnea şi inima pot să mi se prăpădească: fiindcă Dumnezeu va fi pururea stînca inimii mele şi partea mea de moştenire.
Want ziet, die verre van U zijn, zullen vergaan; Gij roeit uit, al wie van U afhoereert;
Căci iată că ceice se depărtează de Tine, pier; Tu nimiceşti pe toţi ceice-Ţi sînt necredincioşi.
Maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te wezen; ik zet mijn betrouwen op den Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen.
Cît pentru mine, fericirea mea este să mă apropii de Dumnezeu: pe Domnul Dumnezeu Îl fac locul meu de adăpost, ca să povestesc toate lucrările Tale.