Job 41

Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?

Poţi tu să prinzi Leviatanul cu undiţa? Sau să -i legi limba cu o funie?

Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.

Îi vei putea petrece papura prin nări? Sau să -i străpungi cu un cîrlig falca?

Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.

Îţi va face el multe rugăminţi? Îţi va vorbi el cu un glas dulce?

Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?

Va face el un legămînt cu tine. ca să-ţi fie rob pe vecie?

Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.

Te vei juca tu cu el ca şi cu o pasăre? Îl vei lega tu, ca să-ţi înveseleşti fetele?

Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.

Fac pescarii negoţ cu el? Îl împart ei între negustori?

Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.

Îi vei acoperi pielea cu ţepuşe, şi capul cu căngi?

Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.

Ridică-ţi numai mîna împotriva lui, şi nu-ţi va mai veni gust să -l loveşti.

Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.

Iată că eşti înşelat în aşteptarea ta de a -l prinde: numai să -l vezi, şi cazi la pămînt!

Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.

Nimeni nu este atît de îndrăzneţ ca să -l întărîte. Cine Mi s'ar împotrivi în faţă?

Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedenden pot en ruimen ketel.

Cui sînt dator, ca să -i plătesc? Supt cer totul este al Meu.

Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.

Vreau să mai vorbesc iarăş de mădularele lui, şi de tăria lui, şi de frumuseţea întocmirii lui.

In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.

Cine -i va putea ridica veşmîntul? Cine va putea pătrunde între fălcile lui?

De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.

Cine va putea deschide porţile gurii lui? Şirurile dinţilor lui cît sînt de înspăimîntătoare!

Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.

Scuturile lui măreţe şi puternice, sînt unite împreună ca printr'o pecete;

Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.

se ţin unul de altul, şi nici aerul n'ar putea trece printre ele.

Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.

Sînt ca nişte fraţi cari se îmbrăţişează, se apucă, şi rămîn nedespărţiţi.

Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.

Strănuturile lui fac să strălucească lumina; ochii lui sînt ca geana zorilor.

De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.

Din gura lui ţîşnesc flacări, scapără schintei de foc din ea.

De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.

Din nările lui iese fum, ca dintr'un vas care fierbe, ca dintr'o căldare fierbinte.

Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.

Suflarea lui aprinde cărbunii, şi gura lui aruncă flacări.

Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.

Tăria lui stă în grumaz, şi înaintea lui sare groaza.

Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.

Părţile lui cele cărnoase se ţin împreună, ca turnate pe el, neclintite.

Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.

Inima lui este tare ca piatra, tare ca piatra de moară care stă dedesupt.

Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.

Cînd se scoală el, tremură vitejii, şi spaima îi pune pe fugă.

Degeaba este lovit cu sabia; căci suliţa, săgeata şi pavăza nu folosesc la nimic.

Pentru el ferul este ca paiul, arama, ca lemnul putred.

Săgeata nu -l pune pe fugă, pietrele din praştie sînt ca pleava pentru el.

Nu vede în ghioagă decît un fir de pai, şi rîde la şuieratul săgeţilor.

Supt pîntecele lui sînt ţepi ascuţiţi: ai zice că este o grapă întinsă peste noroi.

Face să clocotească fundul mării ca un cazan, şi -l clatină ca pe un vas plin cu mir.

În urmă el lasă o cărare luminoasă; şi adîncul pare ca pletele unui bătrîn.

Pe pămînt nimic nu -i este stăpîn; este făcut, ca să nu se teamă de nimic.

Priveşte cu dispreţ tot ce este înălţat, este împăratul celor mai mîndre dobitoace.``