Job 4

Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

Elifaz din Teman a luat cuvîntul şi a zis:

Zo wij een woord opnemen tegen u, zult gij verdrietig zijn? Nochtans wie zal zich van woorden kunnen onthouden?

,,Dacă vom îndrăzni să-ţi vorbim, te vei supăra? Dar cine ar putea să tacă?

Zie, gij hebt velen onderwezen, en gij hebt slappe handen gesterkt;

De multeori tu ai învăţat pe alţii, şi ai întărit mînile slăbite.

Uw woorden hebben den struikelende opgericht, en de krommende knieën hebt gij vastgesteld;

Cuvintele tale au ridicat pe cei ce se clătinau, şi ai întărit genunchii cari se îndoiau.

Maar nu komt het aan u, en gij zijt verdrietig; het raakt tot u, en gij wordt beroerd.

Şi acum, cînd este vorba de tine, eşti slab! Acum, cînd eşti atins tu, te turburi! Nu este frica ta de Dumnezeu sprijinul tău?

Was niet uw vreze Gods uw hoop, en de oprechtheid uwer wegen uw verwachting?

Nădejdea ta, nu -i neprihănirea ta?

Gedenk toch, wie is de onschuldige, die vergaan zij; en waar zijn de oprechten verdelgd?

Adu-ţi aminte, te rog: care nevinovat a perit? Cari oameni neprihăniţi au fost nimiciţi?

Maar gelijk als ik gezien heb: die ondeugd ploegen, en moeite zaaien, maaien dezelve.

După cîte am văzut eu, numai cei ce ară fărădelegea şi samănă nelegiuirea îi seceră roadele!

Van den adem Gods vergaan zij, en van het geblaas van Zijn neus worden zij verdaan.

Aceia pier prin suflarea lui Dumnezeu, nimiciţi de vîntul mîniei Lui.

De brulling des leeuws, en de stem des fellen leeuws, en de tanden der jonge leeuwen worden verbroken.

Mugetul leilor încetează, dinţii puilor de lei sînt zdrobiţi!

De oude leeuw vergaat, omdat er geen roof is, en de jongens eens oudachtigen leeuws worden verstrooid.

Leul bătrîn piere din lipsă de pradă, şi puii leoaicei se risipesc.

Voorts is tot mij een woord heimelijk gebracht, en mijn oor heeft een weinigje daarvan gevat;

Un cuvînt s'a furişat pînă la mine, şi urechea mea i -a prins sunetele uşoare.

Onder de gedachten van de gezichten des nachts, als diepe slaap valt op de mensen;

În clipa cînd vedeniile de noapte frămîntă gîndul, cînd oamenii sînt cufundaţi într'un somn adînc,

Kwam mij schrik en beving over, en verschrikte de veelheid mijner beenderen.

m'a apucat groaza şi spaima, şi toate oasele mi-au tremut.

Toen ging voorbij mijn aangezicht een geest; hij deed het haar mijns vleses te berge rijzen.

Un duh a trecut pe lîngă mine... Tot părul mi s'a sbîrlit ca ariciul...

Hij stond, doch ik kende zijn gedaante niet; een beeltenis was voor mijn ogen; er was stilte, en ik hoorde een stem, zeggende:

Un chip cu o înfăţişare necunoscută era înaintea ochilor mei. Şi am auzit un glas care şoptea încetişor:

Zou een mens rechtvaardiger zijn dan God? Zou een man reiner zijn dan zijn Maker?

,,Fi-va omul fără vină înaintea lui Dumnezeu? Fi-va el curat înaintea Celui ce l -a făcut?

Zie, op Zijn knechten zou Hij niet vertrouwen; hoewel Hij in Zijn engelen klaarheid gesteld heeft.

Dacă n'are încredere Dumnezeu nici în slujitorii Săi, dacă găseşte El greşeli chiar la îngerii Săi,

Hoeveel te min op degenen, die lemen huizen bewonen, welker grondslag in het stof is? Zij worden verbrijzeld voor de motten.

cu cît mai mult la cei ce locuiesc în case de lut, cari îşi trag obîrşia din ţărînă, şi pot fi zdrobiţi ca un vierme!

Van den morgen tot den avond worden zij vermorzeld; zonder dat men er acht op slaat, vergaan zij in eeuwigheid.

De dimineaţă pînă seara sînt zdrobiţi, pier pentru totdeauna, şi nimeni nu ţine seama de ei.

Verreist niet hun uitnemendheid met hen? Zij sterven, maar niet in wijsheid.

Li se taie firul vieţii: mor, şi tot n'au căpătat înţelepciunea!