Job 39

Zult gij voor den ouden leeuw roof jagen, of de graagheid der jonge leeuwen vervullen?

Ştii tu cînd îşi fac caprele sălbatice puii? Vezi tu pe cerboaice cînd fată?

Als zij nederbukken in de holen, en in den kuil zitten, ter loering?

Numeri tu lunile în cari sînt însărcinate, şi cunoşti tu vremea cînd nasc?

Wie bereidt de raaf haar kost, als haar jongen tot God schreeuwen, als zij dwalen, omdat er geen eten is?

Ele se pleacă, fată puii, şi scapă iute de durerile lor.

Weet gij den tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen den arbeid der hinden?

Puii lor prind vlagă şi cresc supt cerul slobod, pleacă, şi nu se mai întorc la ele.

Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij den tijd van haar baren?

Cine a lăsat slobod măgarul sălbatic, izbăvindu -l de orice legătură?

(Als zij zich krommen, haar jongen met versplijting voortbrengen, haar smarten uitwerpen?

I-am dat ca locuinţă pustiul, şi pămîntul sărac ca locaş.

Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit, en keren niet weder tot dezelve.

El rîde de zarva cetăţilor,

Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des wilden ezels gelost?

Străbate munţii ca să-şi găsească hrana, şi umblă după tot ce este verde.

Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.

Vrea bivolul sălbatic să fie în slujba ta? Şi stă el noaptea la ieslea ta?

Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers hoort hij niet.

Îl poţi lega tu cu o funie, ca să tragă o brazdă? Merge el după tine, ca să grăpeze bulgării din văi?

Dat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt allerlei groensel na.

Te încrezi tu în el, pentrucă puterea lui este mare? Şi -i laşi tu grija lucrărilor tale?

Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?

Te laşi tu pe el, pentru căratul rodurilor tale, ca să le strîngă în aria ta?

Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?

Aripa struţului bate cu veselie, de-ai zice că este aripa şi penişul berzei.

Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten?

Dar struţoaica îşi încredinţează pămîntului ouăle, şi le lasă să se încălzească în nisip.

Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en vergaderen tot uw dorsvloer?

Ea uită că piciorul le poate strivi, că o fiară de cîmp le poate călca în picioare.

Zijn van u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des ooievaars, en des struisvogels?

Este aspră cu puii săi de parcă nici n'ar fi ai ei. Că s'a trudit de geaba, nu -i pasă nici de cum!

Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt.

Căci Dumnezeu nu i -a dat înţelepciune, şi nu i -a făcut parte de pricepere.

En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?

Cînd se scoală şi porneşte, rîde de cal şi de călăreţul lui.

Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.

Tu dai putere calului, şi -i îmbraci gîtul cu o coamă ce fîlfăie?

Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niet medegedeeld.

Tu -l faci să sară ca lăcusta? Nchezatul lui puternic răspîndeşte groaza.

Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.

Scurmă pămîntul, şi, mîndru de puterea lui, se aruncă asupra celor înarmaţi;

Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?

îşi bate joc de frică, nu se teme, şi nu se dă înapoi dinaintea săbiei.

Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.

Zîngăneşte tolba cu săgeţi pe el, suliţa şi lancea strălucesc,

Het graaft in den grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt uit, den geharnaste tegemoet.

fierbe de aprindere, mănîncă pămîntul, n'are astîmpăr cînd răsună trîmbiţa.

Het belacht de vreze, en wordt niet ontsteld, en keert niet wederom vanwege het zwaard.

La sunetul trîmbiţei parcă zice: ,Înainte!` De departe miroase bătălia, glasul ca de tunet ai căpeteniilor şi strigătele de luptă.

Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der lans.

Oare prin priceperea ta îşi ia uliul sborul, şi îşi întinde aripile spre miazăzi?

Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet, dat het is het geluid der bazuin.

Oare din porunca ta se înalţă vulturul, şi îşi aşează cuibul pe înălţimi?

In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt den krijg van verre, den donder der vorsten en het gejuich.

El locuieşte în stînci, acolo îşi are locuinţa, pe vîrful zimţat al stîncilor şi pe vîrful munţilor.

Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugelen uit naar het zuiden?

De acolo descopere el prada, şi îşi cufundă privirile în depărtare după ea.

Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt? Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots en der vaste plaats. Van daar speurt hij de spijze op; zijn ogen zien van verre af. Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij. En de HEERE antwoordde Job, en zeide: Is het twisten met den Almachtige onderrichten? Wie God bestraft, die antwoorde daarop. Toen antwoordde Job den HEERE, en zeide: Zie, ik ben te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand op mijn mond. Eenmaal heb ik gesproken, maar zal niet antwoorden; of tweemaal, maar zal niet voortvaren.

Puii lui îi beau sîngele; şi acolo unde sînt hoituri, acolo -i şi vulturul.