Job 4

Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

Então respondeu Elifaz, o temanita, e disse:

Zo wij een woord opnemen tegen u, zult gij verdrietig zijn? Nochtans wie zal zich van woorden kunnen onthouden?

Se alguém intentar falar-te, enfadarte-ás? Mas quem poderá conter as palavras?

Zie, gij hebt velen onderwezen, en gij hebt slappe handen gesterkt;

Eis que tens ensinado a muitos, e tens fortalecido as mãos fracas.

Uw woorden hebben den struikelende opgericht, en de krommende knieën hebt gij vastgesteld;

As tuas palavras têm sustentado aos que cambaleavam, e os joelhos desfalecentes tens fortalecido.

Maar nu komt het aan u, en gij zijt verdrietig; het raakt tot u, en gij wordt beroerd.

Mas agora que se trata de ti, te enfadas; e, tocando-te a ti, te desanimas.

Was niet uw vreze Gods uw hoop, en de oprechtheid uwer wegen uw verwachting?

Porventura não está a tua confiança no teu temor de Deus, e a tua esperança na integridade dos teus caminhos?

Gedenk toch, wie is de onschuldige, die vergaan zij; en waar zijn de oprechten verdelgd?

Lembra-te agora disto: qual o inocente que jamais pereceu? E onde foram os retos destruídos?

Maar gelijk als ik gezien heb: die ondeugd ploegen, en moeite zaaien, maaien dezelve.

Conforme tenho visto, os que lavram iniquidade e semeiam o mal segam o mesmo.

Van den adem Gods vergaan zij, en van het geblaas van Zijn neus worden zij verdaan.

Pelo sopro de Deus perecem, e pela rajada da sua ira são consumidos.

De brulling des leeuws, en de stem des fellen leeuws, en de tanden der jonge leeuwen worden verbroken.

Cessa o rugido do leão, e a voz do leão feroz; os dentes dos leõezinhos se quebram.

De oude leeuw vergaat, omdat er geen roof is, en de jongens eens oudachtigen leeuws worden verstrooid.

Perece o leão velho por falta de presa, e os filhotes da leoa andam dispersos.

Voorts is tot mij een woord heimelijk gebracht, en mijn oor heeft een weinigje daarvan gevat;

Ora, uma palavra se me disse em segredo, e os meus ouvidos perceberam um sussurro dela.

Onder de gedachten van de gezichten des nachts, als diepe slaap valt op de mensen;

Entre pensamentos nascidos de visões noturnas, quando cai sobre os homens o sono profundo,

Kwam mij schrik en beving over, en verschrikte de veelheid mijner beenderen.

sobrevieram-me o espanto e o tremor, que fizeram estremecer todos os meus ossos.

Toen ging voorbij mijn aangezicht een geest; hij deed het haar mijns vleses te berge rijzen.

Então um espírito passou por diante de mim; arrepiaram-se os cabelos do meu corpo.

Hij stond, doch ik kende zijn gedaante niet; een beeltenis was voor mijn ogen; er was stilte, en ik hoorde een stem, zeggende:

Parou ele, mas não pude discernir a sua aparencia; um vulto estava diante dos meus olhos; houve silêncio, então ouvi uma voz que dizia:

Zou een mens rechtvaardiger zijn dan God? Zou een man reiner zijn dan zijn Maker?

Pode o homem mortal ser justo diante de Deus? Pode o varão ser puro diante do seu Criador?

Zie, op Zijn knechten zou Hij niet vertrouwen; hoewel Hij in Zijn engelen klaarheid gesteld heeft.

Eis que Deus não confia nos seus servos, e até a seus anjos atribui loucura;

Hoeveel te min op degenen, die lemen huizen bewonen, welker grondslag in het stof is? Zij worden verbrijzeld voor de motten.

quanto mais aos que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e que são esmagados pela traça!

Van den morgen tot den avond worden zij vermorzeld; zonder dat men er acht op slaat, vergaan zij in eeuwigheid.

Entre a manhã e a tarde são destruidos; perecem para sempre sem que disso se faça caso.

Verreist niet hun uitnemendheid met hen? Zij sterven, maar niet in wijsheid.

Se dentro deles é arrancada a corda da sua tenda, porventura não morrem, e isso sem atingir a sabedoria?