Job 29

En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:

E prosseguindo Jó no seu discurso, disse:

Och, of ik ware, gelijk in de vorige maanden, gelijk in de dagen, toen God mij bewaarde!

Ah! Quem me dera ser como eu fui nos meses do passado, como nos dias em que Deus me guardava;

Toen Hij Zijn lamp deed schijnen over mijn hoofd, en ik bij Zijn licht de duisternis doorwandelde;

quando a sua lâmpada luzia sobre o minha cabeça, e eu com a sua luz caminhava através das trevas;

Gelijk als ik was in de dagen mijner jonkheid, toen Gods verborgenheid over mijn tent was;

como era nos dias do meu vigor, quando o íntimo favor de Deus estava sobre a minha tenda;

Toen de Almachtige nog met mij was, en mijn jongens rondom mij;

quando o Todo-Poderoso ainda estava comigo, e os meus filhos em redor de mim;

Toen ik mijn gangen wies in boter, en de rots bij mij oliebeken uitgoot;

quando os meus passos eram banhados em leite, e a rocha me deitava ribeiros de azeite!

Toen ik uitging naar de poort door de stad, toen ik mijn stoel op de straat liet bereiden.

Quando eu saía para a porta da cidade, e na praça preparava a minha cadeira,

De jongens zagen mij, en verstaken zich, en de stokouden rezen op en stonden.

os moços me viam e se escondiam, e os idosos se levantavam e se punham em pé;

De oversten hielden de woorden in, en leiden de hand op hun mond.

os príncipes continham as suas palavras, e punham a mão sobre a sua boca;

De stem der vorsten verstak zich, en hun tong kleefde aan hun gehemelte.

a voz dos nobres emudecia, e a língua se lhes pegava ao paladar.

Als een oor mij hoorde, zo hield het mij gelukzalig; als mij een oog zag, zo getuigde het van mij.

Pois, ouvindo-me algum ouvido, me tinha por bem-aventurado; e vendo-me algum olho, dava testemunho de mim;

Want ik bevrijdde den ellendige, die riep, en den wees, die geen helper had.

porque eu livrava o miserável que clamava, e o órfão que não tinha quem o socorresse.

De zegen desgenen, die verloren ging, kwam op mij; en het hart der weduwe deed ik vrolijk zingen.

A bênção do que estava a perecer vinha sobre mim, e eu fazia rejubilar-se o coração da viúva.

Ik bekleedde mij met gerechtigheid, en zij bekleedde mij; mijn oordeel was als een mantel en vorstelijke hoed.

Vestia-me da retidão, e ela se vestia de mim; como manto e diadema era a minha justiça.

Den blinden was ik tot ogen, en den kreupelen was ik tot voeten.

Fazia-me olhos para o cego, e pés para o coxo;

Ik was den nooddruftigen een vader; en het geschil, dat ik niet wist, dat onderzocht ik.

dos necessitados era pai, e a causa do que me era desconhecido examinava com diligência.

En ik verbrak de baktanden des verkeerden, en wierp den roof uit zijn tanden.

E quebrava os caninos do perverso, e arrancava-lhe a presa dentre os dentes.

En ik zeide: Ik zal in mijn nest den geest geven, en ik zal de dagen vermenigvuldigen als het zand.

Então dizia eu: No meu ninho expirarei, e multiplicarei os meus dias como a areia;

Mijn wortel was uitgebreid aan het water, en dauw vernachtte op mijn tak.

as minhas raízes se estendem até as águas, e o orvalho fica a noite toda sobre os meus ramos;

Mijn heerlijkheid was nieuw bij mij, en mijn boog veranderde zich in mijn hand.

a minha honra se renova em mim, e o meu arco se revigora na minha mão.

Zij hoorden mij aan, en wachtten, en zwegen op mijn raad.

A mim me ouviam e esperavam, e em silêncio atendiam ao meu conselho.

Na mijn woord spraken zij niet weder, en mijn rede drupte op hen.

Depois de eu falar, nada replicavam, e minha palavra destilava sobre eles;

Want zij wachtten naar mij, gelijk naar den regen, en sperden hun mond open, als naar den spaden regen.

esperavam-me como à chuva; e abriam a sua boca como à chuva tardia.

Lachte ik hun toe, zij geloofden het niet; en het licht mijns aangezichts deden zij niet nedervallen.

Eu lhes sorria quando não tinham confiança; e não desprezavam a luz do meu rosto;

Verkoos ik hun weg, zo zat ik bovenaan, en woonde als een koning onder de benden, als een, die treurigen vertroost.

eu lhes escolhia o caminho, assentava-me como chefe, e habitava como rei entre as suas tropas, como aquele que consola os aflitos.