Job 14

De mens, van een vrouw geboren, is kort van dagen, en zat van onrust.

O homem, nascido da mulher, é de poucos dias e cheio de inquietação.

Hij komt voort als een bloem, en wordt afgesneden; ook vlucht hij als een schaduw, en bestaat niet.

Nasce como a flor, e murcha; foge também como a sombra, e não permanece.

Nog doet Gij Uw ogen over zulk een open; en Gij betrekt mij in het gericht met U.

Sobre esse tal abres os teus olhos, e a mim me fazes entrar em juízo contigo?

Wie zal een reine geven uit den onreine? Niet een.

Quem do imundo tirará o puro? Ninguém.

Dewijl zijn dagen bestemd zijn, het getal zijner maanden bij U is, en Gij zijn bepalingen gemaakt hebt, die hij niet overgaan zal;

Visto que os seus dias estão determinados, contigo está o número dos seus meses; tu lhe puseste limites, e ele não poderá passar além deles.

Wend U van hem af, dat hij rust hebbe, totdat hij als een dagloner aan zijn dag een welgevallen hebbe.

Desvia dele o teu rosto, para que ele descanse e, como o jornaleiro, tenha contentamento no seu dia.

Want voor een boom, als hij afgehouwen wordt, is er verwachting, dat hij zich nog zal veranderen, en zijn scheut niet zal ophouden.

Porque há esperança para a árvore, que, se for cortada, ainda torne a brotar, e que não cessem os seus renovos.

Indien zijn wortel in de aarde veroudert, en zijn stam in het stof versterft;

Ainda que envelheça a sua raiz na terra, e morra o seu tronco no pó,

Hij zal van den reuk der wateren weder uitspruiten, en zal een tak maken, gelijk een plant.

contudo ao cheiro das águas brotará, e lançará ramos como uma planta nova.

Maar een man sterft, als hij verzwakt is, en de mens geeft den geest, waar is hij dan?

O homem, porém, morre e se desfaz; sim, rende o homem o espírito, e então onde está?

De wateren verlopen uit een meer, en een rivier droogt uit en verdort;

Como as águas se retiram de um lago, e um rio se esgota e seca,

Alzo ligt de mens neder, en staat niet op; totdat de hemelen niet meer zijn, zullen zij niet opwaken, noch uit hun slaap opgewekt worden.

assim o homem se deita, e não se levanta; até que não haja mais céus não acordará nem será despertado de seu sono.

Och, of Gij mij in het graf verstaakt, mij verborgt, totdat Uw toorn zich afkeerde; dat Gij mij een bepaling steldet, en mijner gedachtig waart!

Oxalá me escondesses na sepultura, e me ocultasses até que a tua ira tenha passado; que me determinasses um tempo, e te lembrasses de mim!

Als een man gestorven is, zal hij weder leven? Ik zou al de dagen mijns strijds hopen, totdat mijn verandering komen zou.

Morrendo o homem, acaso tornará a viver? Todos os dias da minha lida esperaria eu, até que viesse a minha mudança.

Dat Gij zoudt roepen, en ik U zou antwoorden, dat Gij tot het werk Uwer handen zoudt begerig zijn.

Chamar-me-ias, e eu te responderia; almejarias a obra de tuas mãos.

Maar nu telt Gij mijn treden; Gij bewaart mij niet om mijner zonden wil.

Então contarias os meus passos; não estarias a vigiar sobre o meu pecado;

Mijn overtreding is in een bundeltje verzegeld, en Gij pakt mijn ongerechtigheid opeen.

a minha transgressão estaria selada num saco, e ocultarias a minha iniquidade.

En voorwaar, een berg vallende vergaat, en een rots wordt versteld uit haar plaats;

Mas, na verdade, a montanha cai e se desfaz, e a rocha se remove do seu lugar.

De wateren vermalen de stenen, het stof der aarde overstelpt het gewas, dat van zelf daaruit voortkomt; alzo verderft Gij de verwachting des mensen.

As águas gastam as pedras; as enchentes arrebatam o solo; assim tu fazes perecer a esperança do homem.

Gij overweldigt hem in eeuwigheid, en hij gaat heen; veranderende zijn gelaat, zo zendt Gij hem weg.

Prevaleces para sempre contra ele, e ele passa; mudas o seu rosto e o despedes.

Zijn kinderen komen tot eer, en hij weet het niet; of zij worden klein, en hij let niet op hen.

Os seus filhos recebem honras, sem que ele o saiba; são humilhados sem que ele o perceba.

Maar zijn vlees, nog aan hem zijnde, heeft smart; en zijn ziel, in hem zijnde, heeft rouw.

Sente as dores do seu próprio corpo somente, e só por si mesmo lamenta.