Job 30

Maar nu lachen over mij minderen dan ik van dagen, welker vaderen ik versmaad zou hebben, om bij de honden mijner kudde te stellen.

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

Waartoe zou mij ook geweest zijn de krachten hunner handen? Zij was door ouderdom in hen vergaan.

Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

Die door gebrek en honger eenzaam waren, vliedende naar dorre plaatsen, in het donkere, woeste en verwoeste.

Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

Die ziltige kruiden plukten bij de struiken, en welker spijze was de wortel der jeneveren.

Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

Zij werden uit het midden uitgedreven; (men jouwde over hen, als over een dief),

Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

Opdat zij wonen zouden in de kloven der dalen, de holen des stofs en der steenrotsen.

Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

Zij schreeuwden tussen de struiken; onder de netelen vergaderden zij zich.

Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

Zij waren kinderen der dwazen, en kinderen van geen naam; zij waren geslagen uit den lande.

Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

Maar nu ben ik hun een snarenspel geworden, en ik ben hun tot een klapwoord.

Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

Zij hebben een gruwel aan mij, zij maken zich verre van mij, ja, zij onthouden het speeksel niet van mijn aangezicht.

Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

Want Hij heeft mijn zeel losgemaakt, en mij bedrukt; daarom hebben zij den breidel voor mijn aangezicht afgeworpen.

Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

Ter rechterhand staat de jeugd op, stoten mijn voeten uit, en banen tegen mij hun verderfelijke wegen.

Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

Zij breken mijn pad af, zij bevorderen mijn ellende; zij hebben geen helper van doen.

Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

Zij komen aan, als door een wijde breuk; onder de verwoesting rollen zij zich aan.

Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

Men is met verschrikkingen tegen mij gekeerd; elk een vervolgt als een wind mijn edele ziel, en mijn heil is als een wolk voorbijgegaan.

Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

Daarom stort zich nu mijn ziel in mij uit; de dagen des druks grijpen mij aan.

A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

Des nachts doorboort Hij mijn beenderen in mij, en mijn polsaderen rusten niet.

Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

Door de veelheid der kracht is mijn kleed veranderd; Hij omgordt mij als de kraag mijns roks.

Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

Hij heeft mij in het slijk geworpen, en ik ben gelijk geworden als stof en as.

Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

Ik schrei tot U, maar Gij antwoordt mij niet; ik sta, maar Gij acht niet op mij.

Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

Gij zijt veranderd in een wrede tegen mij; door de sterkte Uwer hand wederstaat Gij mij hatelijk.

Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

Gij heft mij op in den wind; Gij doet mij daarop rijden, en Gij versmelt mij het wezen.

Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

Want ik weet, dat Gij mij ter dood brengen zult, en tot het huis der samenkomst aller levenden.

Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

Maar Hij zal tot den aardhoop de hand niet uitsteken; is er bij henlieden geschrei in zijn verdrukking?

Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

Weende ik niet over hem, die harde dagen had? Was mijn ziel niet beangst over den nooddruftige?

Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

Nochtans toen ik het goede verwachtte, zo kwam het kwade; toen ik hoopte naar het licht, zo kwam de donkerheid.

Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

Mijn ingewand ziedt, en is niet stil; de dagen der verdrukking zijn mij voorgekomen.

Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

Ik ga zwart daarheen, niet van de zon; opstaande schreeuw ik in de gemeente.

Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

Ik ben den draken een broeder geworden, en een metgezel der jonge struisen.

Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

Mijn huid is zwart geworden over mij, en mijn gebeente is ontstoken van dorrigheid.

Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

Hierom is mijn harp tot een rouwklage geworden, en mijn orgel tot een stem der wenenden.

Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.