Song of Solomon 2

Ik ben een Roos van Saron, een Lelie der dalen.

Jeg er Sarons blomst, dalenes lilje.

Gelijk een lelie onder de doornen, alzo is Mijn vriendin onder de dochteren.

Som en lilje blandt torner, så er min venninne blandt de unge kvinner.

Als een appelboom onder de bomen des wouds, zo is mijn Liefste onder de zonen; ik heb groten lust in Zijn schaduw, en zit er onder, en Zijn vrucht is mijn gehemelte zoet.

Som et epletre blandt skogens trær, så er min elskede blandt de unge menn; i hans skygge lyster det mig å sitte, og hans frukt er søt for min gane.

Hij voert mij in het wijnhuis, en de liefde is Zijn banier over mij.

Han har ført mig til vinhuset, og hans banner over mig er kjærlighet.

Ondersteunt gijlieden mij met de flessen, versterkt mij met de appelen, want ik ben krank van liefde.

Styrk mig med druekaker, kveg mig med epler! For jeg er syk av kjærlighet.

Zijn linkerhand zij onder mijn hoofd, en Zijn rechterhand omhelze mij.

Hans venstre hånd er under mitt hode, og hans høire favner mig.

Ik bezweer u, gij, dochteren van Jeruzalem! die bij de reeën, of bij de hinden des velds zijt, dat gij die liefde niet opwekt, noch wakker maakt, totdat het dezelve luste!

Jeg ber eder inderlig, I Jerusalems døtre, ved rådyrene eller ved hindene på marken, at I ikke vekker og ikke egger kjærligheten, før den selv vil!

Dat is de stem mijns Liefsten, ziet Hem, Hij komt, springende op de bergen, huppelende op de heuvelen!

Hør, der er min elskede! Se, der kommer han springende over fjellene, hoppende over haugene.

Mijn Liefste is gelijk een ree, of een welp der herten; ziet, Hij staat achter onzen muur, kijkende uit de vensteren, blinkende uit de traliën.

Min elskede ligner et rådyr eller en ung hjort. Se, der står han bak vår vegg; han kikker gjennem vinduene, gjennem gitteret ser han inn.

Mijn Liefste antwoordt, en zegt tot mij: Sta op, Mijn vriendin, Mijn schone, en kom!

Min elskede tar til orde og sier til mig: Stå op, min venninne, du min fagre, og kom ut!

Want zie, de winter is voorbij, de plasregen is over, hij is overgegaan;

For se, nu er vinteren omme, regnet har draget forbi og er borte;

De bloemen worden gezien in het land, de zangtijd genaakt, en de stem der tortelduif wordt gehoord in ons land.

blomstene kommer til syne i landet, sangens tid er inne, og turtelduens røst har latt sig høre i vårt land;

De vijgeboom brengt zijn jonge vijgjes voort, en de wijnstokken geven reuk met hun jonge druifjes. Sta op, Mijn vriendin! Mijn schone, en kom!

fikentreets frukter tar til å rødme, og vintrærnes blomster dufter. Stå op, kom, min venninne, du min fagre, så kom da!

Mijn duive, zijnde in de kloven der steenrotsen, in het verborgene ener steile plaats, toon Mij uw gedaante, doe Mij uw stem horen; want uw stem is zoet, en uw gedaante is liefelijk.

Du min due i bergrevnene, i fjellveggens ly! La mig se din skikkelse, la mig høre din røst! For din røst er blid og din skikkelse fager.

Vangt gijlieden ons de vossen, de kleine vossen, die de wijngaarden verderven, want onze wijngaarden hebben jonge druifjes.

Fang revene for oss, de små rever som ødelegger vingårdene! Våre vingårder står jo i blomst.

Mijn Liefste is mijn, en ik ben Zijn, Die weidt onder de leliën,

Min elskede er min, og jeg er hans, han som vokter sin hjord blandt liljene.

Totdat de dag aankomt, en de schaduwen vlieden; keer om, mijn Liefste! wordt Gij gelijk een ree, of een welp der herten, op de bergen van Bether.

Innen dagen blir sval og skyggene flyr, vend om, min elskede, lik et rådyr eller en ung hjort på de kløftede fjell!