Psalms 73

Een psalm van Asaf. Immers is God Israël goed, dengenen, die rein van harte zijn.

En salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot de rene av hjertet.

Maar mij aangaande, mijn voeten waren bijna uitgeweken; mijn treden waren bijkans uitgeschoten.

Men jeg - nær hadde mine føtter snublet, på lite nær var mine trin glidd ut.

Want ik was nijdig op de dwazen, ziende der goddelozen vrede.

For jeg harmedes over de overmodige da jeg så at det gikk de ugudelige vel.

Want er zijn geen banden tot hun dood toe, en hun kracht is fris.

For de er fri for lidelser inntil sin død, og deres styrke er vel ved makt.

Zij zijn niet in de moeite als andere mensen, en worden met andere mensen niet geplaagd.

De kjenner ikke til nød som andre folk, og de blir ikke plaget som andre mennesker.

Daarom omringt hen de hovaardij als een keten; het geweld bedekt hen als een gewaad.

Derfor er overmot deres halssmykke, vold omhyller dem som et klædebon.

Hun ogen puilen uit van vet; zij gaan de inbeeldingen des harten te boven.

Deres øine står ut av fedme, hjertets tanker bryter frem.

Zij mergelen de lieden uit, en spreken boselijk van verdrukking; zij spreken uit de hoogte.

De håner og taler i ondskap om undertrykkelse; fra det høie taler de.

Zij zetten hun mond tegen den hemel, en hun tong wandelt op de aarde.

De løfter sin munn op til himmelen, og deres tunge farer frem på jorden.

Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen bekers worden uitgedrukt,

Derfor får de sitt folk til å vende sig om til dem, og vann i overflod suger de i sig.

Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten, en zou er wetenschap zijn bij den Allerhoogste?

Og de sier: Hvorledes skulde Gud vite noget? Er det vel kunnskap hos den Høieste?

Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld; zij vermenigvuldigen het vermogen.

Se, dette er de ugudelige, og evig trygge vokser de i velmakt.

Immers heb ik te vergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in onschuld gewassen.

Ja, forgjeves har jeg renset mitt hjerte og tvettet mine hender i uskyld;

Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben, en mijn straffing is er alle morgens.

jeg blev dog plaget hele dagen, og hver morgen kom til mig med tukt.

Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.

Dersom jeg hadde sagt: Jeg vil tale således, se, da hadde jeg vært troløs mot dine barns slekt.

Nochtans heb ik gedacht om dit te mogen verstaan; maar het was moeite in mijn ogen;

Og jeg tenkte efter for å forstå dette; det var en plage i mine øine

Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde merkte.

- inntil jeg gikk inn i Guds helligdommer og gav akt på deres endelikt.

Immers zet Gij hen op gladde plaatsen; Gij doet hen vallen in verwoestingen.

Ja, på glatte steder setter du dem; du lot dem falle, så de gikk til grunne.

Hoe worden zij als in een ogenblik tot verwoesting, nemen een einde, worden te niet van verschrikkingen!

Hvor de blev ødelagt i et øieblikk! De gikk under og tok ende med forferdelse.

Als een droom na het ontwaken! Als Gij opwaakt, o Heere, dan zult Gij hun beeld verachten.

Likesom en akter for intet en drøm når en har våknet op, således akter du, Herre, deres skyggebillede for intet når du våkner op.

Als mijn hart opgezwollen was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd,

Når mitt hjerte var bittert, og det stakk mig i mine nyrer,

Toen was ik onvernuftig, en wist niets; ik was een groot beest bij U.

da var jeg ufornuftig og forstod intet; som et dyr var jeg imot dig.

Ik zal dan geduriglijk bij U zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat;

Men jeg blir alltid hos dig, du har grepet min høire hånd.

Gij zult mij leiden door Uw raad; en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen.

Du leder mig ved ditt råd, og derefter optar du mig i herlighet.

Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!

Hvem har jeg ellers i himmelen? Og når jeg har dig, har jeg ikke lyst til noget på jorden.

Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.

Vansmekter enn mitt kjød og mitt hjerte, så er dog Gud mitt hjertes klippe og min del evindelig.

Want ziet, die verre van U zijn, zullen vergaan; Gij roeit uit, al wie van U afhoereert;

For se, de som holder sig borte fra dig, går til grunne; du utrydder hver den som faller fra dig i hor.

Maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te wezen; ik zet mijn betrouwen op den Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen.

Men for mig er det godt å holde mig nær til Gud; jeg setter min lit til Herren, Israels Gud, for å fortelle alle dine gjerninger.