Psalms 35

Een psalm van David. Twist, HEERE! met mijn twisters; strijd met mijn bestrijders.

Av David. Trett, Herre, med dem som tretter med mig! Strid mot dem som strider mot mig!

Grijp het schild en de rondas, en sta op tot mijn hulp.

Grip skjold og verge og reis dig til hjelp for mig!

En breng de spies voort, en sluit den weg toe, mijn vervolgers tegemoet; zeg tot mijn ziel: Ik ben uw Heil.

Dra spydet frem og steng veien for mine forfølgere! Si til min sjel: Jeg er din frelse!

Laat hen beschaamd en te schande worden, die mijn ziel zoeken; laat hen achterwaarts gedreven en schaamrood worden, die kwaad tegen mij bedenken.

La dem blues og bli til skamme som står mig efter livet! La dem vike tilbake med skam som tenker ondt imot mig!

Laat hen worden als kaf voor den wind, en de Engel des HEEREN drijve hen weg.

La dem bli som agner for vinden, og Herrens engel støte dem bort!

Hun weg zij duister en gans slibberig; en de Engel des HEEREN vervolge hen.

La deres vei bli mørk og glatt, og Herrens engel forfølge dem!

Want zij hebben zonder oorzaak de groeve van hun net voor mij verborgen; zij hebben zonder oorzaak gegraven voor mijn ziel.

For uten årsak har de lønnlig gjort i stand sin garngrav for mig, uten årsak har de gravd en grav for mitt liv.

De verwoesting overkome hem, dat hij het niet wete, en zijn net, dat hij verborgen heeft, vange hemzelven; hij valle daarin met verwoesting.

La ødeleggelse komme over ham, uten at han merker det, og la hans garn som han lønnlig har utlagt, fange ham, la ham falle i det til sin ødeleggelse!

Zo zal mijn ziel zich verheugen in den HEERE; zij zal vrolijk zijn in Zijn heil.

Da skal min sjel glede sig i Herren, fryde sig i hans frelse;

Al mijn beenderen zullen zeggen: HEERE, wie is U gelijk! U, Die den ellendige redt van dien, die sterker is dan hij, en den ellendige en nooddruftige van zijn berover.

alle mine ben skal si: Herre, hvem er som du, du som frir den elendige fra den som er ham for sterk, og den elendige og fattige fra den som plyndrer ham?

Wrevelige getuigen staan er op; hetgeen ik niet weet, eisen zij van mij.

Der opstår urettferdige vidner, de spør mig om det jeg ikke vet.

Zij vergelden mij kwaad voor goed, de beroving mijner ziel.

De gjengjelder mig godt med ondt; min sjel er forlatt.

Mij aangaande daarentegen, als zij krank waren, was een zak mijn kleed; ik kwelde mijn ziel met vasten, en mijn gebed keerde weder in mijn boezem.

Og jeg, jeg klædde mig i sørgeklær, da de var syke; jeg plaget min sjel med faste, og min bønn vendte tilbake til min barm.

Ik ging steeds, alsof het een vriend, alsof het mij een broeder geweest ware; ik ging gebukt in het zwart, als een, die over zijn moeder treurt.

Jeg gikk omkring, som om det var min venn, min bror; jeg gikk nedbøiet i sørgeklær som en som sørger over sin mor.

Maar als ik hinkte, waren zij verblijd, en verzamelden zich; zij verzamelden zich tot mij als geslagenen, en ik merkte niets; zij scheurden hun klederen, en zwegen niet stil.

Men nu da jeg vakler, gleder de sig og flokker sig sammen; skarns-folk flokker sig om mig uten at jeg visste det; de sønderriver og hviler ikke.

Onder de huichelende spotachtige tafelbroeders knersten zij over mij met hun tanden.

Som skamløse som spotter for et stykke brød, skjærer de tenner imot mig.

HEERE! hoe lang zult Gij toezien? Breng mijn ziel weder van hunlieder verwoestingen, mijn eenzame van de jonge leeuwen.

Herre, hvor lenge vil du se til? Fri min sjel ut fra deres ødeleggelser, mitt eneste fra de unge løver.

Zo zal ik U loven in de grote gemeente; onder machtig veel volks zal ik U prijzen.

Jeg vil prise dig i en stor forsamling, love dig blandt meget folk.

Laat hen zich niet verblijden over mij, die mij om valse oorzaken vijanden zijn; noch wenken met de ogen, die mij zonder oorzaak haten.

La ikke dem glede sig over mig, som uten grunn er mine fiender! La ikke dem som hater mig uten årsak, blinke med øiet!

Want zij spreken niet van vrede, maar zij bedenken bedriegelijke zaken tegen de stillen in het land.

For de taler ikke fred, men optenker svik mot de stille i landet.

En zij sperren hun mond wijd op tegen mij; zij zeggen: Ha, ha, ons oog heeft het gezien!

Og de lukker sin munn vidt op imot mig, de sier: Ha, ha! Der ser vårt øie!

HEERE! Gij hebt het gezien, zwijg niet; HEERE! wees niet verre van mij.

Du ser det, Herre, ti ikke! Herre, vær ikke langt borte fra mig!

Ontwaak en word wakker tot mijn recht; mijn God en HEERE! tot mijn twistzaak.

Våkn op og bli våken for å gi mig rett, min Gud og Herre, for å føre min sak!

Doe mij recht naar Uw gerechtigheid, HEERE, mijn God! en laat hen zich over mij niet verblijden.

Døm mig efter din rettferdighet, Herre min Gud, og la dem ikke glede sig over mig!

Laat hen niet zeggen in hun hart: Heah, onze ziel! laat hen niet zeggen: Wij hebben hem verslonden!

La dem ikke si i sitt hjerte: Ha! Efter ønske! La dem ikke si: Vi har opslukt ham!

Laat hen beschaamd en te zamen schaamrood worden, die zich in mijn kwaad verblijden; laat hen met schaamte en schande bekleed worden, die zich tegen mij groot maken.

La alle dem få skam og bli til skamme som gleder sig ved min ulykke! La dem som ophøier sig over mig, klæs i skam og skjensel!

Laat hen vrolijk zingen en verblijd zijn, die lust hebben tot mijn gerechtigheid; en laat hen geduriglijk zeggen: Groot gemaakt zij de HEERE, Die lust heeft tot den vrede Zijns knechts!

La dem juble og glede sig som unner mig min rett, og la dem alltid si: Høilovet være Herren, som unner sin tjener at det går ham vel!

Zo zal mijn tong vermelden Uw gerechtigheid, en Uw lof den gansen dag.

Da skal min tunge synge om din rettferdighet, hele dagen om din pris.