Psalms 2

Waarom woeden de heidenen, en bedenken de volken ijdelheid?
Miért dühösködnek a pogányok, és gondolnak hiábavalóságot a népek?
De koningen der aarde stellen zich op, en de vorsten beraadslagen te zamen tegen den HEERE, en tegen Zijn Gezalfde, zeggende:
A föld királyai felkerekednek és a fejedelmek együtt tanácskoznak az Úr ellen és az ő felkentje ellen:
Laat ons hun banden verscheuren, en hun touwen van ons werpen.
Szaggassuk le az ő bilincseiket, és dobjuk le magunkról köteleiket!
Die in den hemel woont, zal lachen; de HEERE zal hen bespotten.
Az egekben lakozó neveti, az Úr megcsúfolja őket.
Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, en in Zijn grimmigheid zal Hij hen verschrikken.
Majd szól nékik haragjában, és megrettenti őket gerjedelmében:
Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion, den berg Mijner heiligheid.
Én kentem ám fel az én királyomat a Sionon, az én szent hegyemen!
Ik zal van het besluit verhalen: de HEERE heeft tot Mij gezegd: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.
Törvényül hirdetem: Az Úr mondá nékem: Én fiam vagy te; én ma nemzettelek téged.
Eis van Mij, en Ik zal de heidenen geven tot Uw erfdeel, en de einden der aarde tot Uw bezitting.
Kérjed tőlem és odaadom néked a pogányokat örökségül, és birtokodul a föld határait.
Gij zult hen verpletteren met een ijzeren scepter; Gij zult hen in stukken slaan als een pottenbakkersvat.
Összetöröd őket vasvesszővel: széjjelzúzod őket, mint cserépedényt.
Nu dan, gij koningen, handelt verstandiglijk; laat u tuchtigen, gij rechters der aarde!
Azért, királyok, legyetek eszesek, és okuljatok földnek bírái!
Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving.
Szolgáljátok az Urat félelemmel, és örüljetek reszketéssel.
Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.
Csókoljátok a Fiút, hogy meg ne haragudjék és el ne veszszetek az úton, mert hamar felgerjed az ő haragja. Boldogok mindazok, a kik ő benne bíznak!