Job 39

Zult gij voor den ouden leeuw roof jagen, of de graagheid der jonge leeuwen vervullen?

Vadászol-é prédát a nőstény oroszlánnak, és az oroszlánkölykök éhségét kielégíted-é;

Als zij nederbukken in de holen, en in den kuil zitten, ter loering?

Mikor meglapulnak tanyáikon, *és* a bokrok közt lesben vesztegelnek?

Wie bereidt de raaf haar kost, als haar jongen tot God schreeuwen, als zij dwalen, omdat er geen eten is?

Ki szerez a hollónak eledelt, mikor a fiai Istenhez kiáltoznak; kóvályognak, mert nincs mit enniök?

Weet gij den tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen den arbeid der hinden?

Tudod-é a kőszáli zergék ellésének idejét; megvigyáztad-é a szarvasok fajzását?

Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij den tijd van haar baren?

Megszámláltad-é a hónapokat, a meddig vemhesek; tudod-é az ellésök idejét?

(Als zij zich krommen, haar jongen met versplijting voortbrengen, haar smarten uitwerpen?

*Csak* összegörnyednek, elszülik magzataikat, vajudásaiktól megszabadulnak.

Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit, en keren niet weder tot dezelve.

Fiaik meggyarapodnak, a legelőn nagyranőnek, elszélednek és nem térnek vissza hozzájok.

Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des wilden ezels gelost?

Ki bocsátotta szabadon a vadszamarat, ki oldozta el e szamárnak kötelét,

Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.

A melynek házául a pusztát rendelém, és lakóhelyéül a sósföldet?

Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers hoort hij niet.

Kineveti a városbeli sokadalmat, nem hallja a hajtsár kiáltozását.

Dat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt allerlei groensel na.

A hegyeken szedeget, az ő legelőjén mindenféle zöld *gazt* felkeres.

Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?

Akar-é szolgálni néked a bölény? Avagy meghál-é a te jászolodnál?

Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?

Oda kötheted a bölényt a barázdához kötelénél fogva? Vajjon boronálja-é a völgyeket utánad?

Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten?

Bízhatol-é benne, mivelhogy nagy az ereje, és munkádat hagyhatod-é reá?

Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en vergaderen tot uw dorsvloer?

Hiszed-é róla, hogy vetésedet behordja, és szérűdre betakarítja?

Zijn van u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des ooievaars, en des struisvogels?

Vígan *leng* a struczmadár szárnya: vajjon az eszterág szárnya és tollazata-é az?

Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt.

Hiszen a földön hagyja tojásait, és a porral költeti ki!

En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?

És elfeledi, hogy a láb eltiporhatja, és a mezei vad eltaposhatja azokat.

Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.

Fiaival oly keményen bánik, mintha nem is övéi volnának; ha fáradsága kárba vész, nem bánja;

Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niet medegedeeld.

Mert Isten a bölcseséget elfeledtette vele, értelmet pedig nem adott néki.

Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.

De hogyha néki ereszkedik, kineveti a lovat és lovagját.

Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?

Te adsz-é erőt a lónak, avagy a nyakát sörénynyel te ruházod-é fel?

Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.

Felugraszthatod-é, mint a sáskát? Tüsszögése dicső, félelmetes!

Het graaft in den grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt uit, den geharnaste tegemoet.

*Lábai* vermet ásnak, örvend erejének, a fegyver elé rohan.

Het belacht de vreze, en wordt niet ontsteld, en keert niet wederom vanwege het zwaard.

Neveti a félelmet; nem remeg, nem fordul meg a fegyver elől;

Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der lans.

Csörög rajta a tegez, ragyog a kopja és a dárda:

Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet, dat het is het geluid der bazuin.

Tombolva, nyihogva kapálja a földet, és nem áll veszteg, ha trombita zeng.

In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt den krijg van verre, den donder der vorsten en het gejuich.

A trombitaszóra nyerítéssel felel; messziről megneszeli az ütközetet, a vezérek lármáját és a csatazajt.

Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugelen uit naar het zuiden?

A te értelmed miatt van-é, hogy az ölyv repül, *és* kiterjeszti szárnyait dél felé?

Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt? Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots en der vaste plaats. Van daar speurt hij de spijze op; zijn ogen zien van verre af. Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij. En de HEERE antwoordde Job, en zeide: Is het twisten met den Almachtige onderrichten? Wie God bestraft, die antwoorde daarop. Toen antwoordde Job den HEERE, en zeide: Zie, ik ben te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand op mijn mond. Eenmaal heb ik gesproken, maar zal niet antwoorden; of tweemaal, maar zal niet voortvaren.

A te rendelésedre száll-é fent a sas, és rakja-é fészkét a magasban? * (Job 39:31) A kősziklán lakik és tanyázik, a sziklák párkányain és bércztetőkön. * * (Job 39:32) Onnét kémlel enni való után, messzire ellátnak szemei. * *terem.* * * * (Job 39:34) Szóla továbbá az Úr Jóbnak, és monda: * * (Job 39:35) A ki pert kezd a Mindenhatóval, czáfolja meg, és a ki az Istennel feddődik, feleljen néki! * * (Job 39:36) És szóla Jób az Úrnak, és monda: * * (Job 39:37) Ímé, én parányi vagyok, mit feleljek néked? Kezemet a szájamra teszem. * * (Job 39:38) Egyszer szóltam, de már nem szólok, avagy kétszer, de nem teszem többé! *