Job 30

Maar nu lachen over mij minderen dan ik van dagen, welker vaderen ik versmaad zou hebben, om bij de honden mijner kudde te stellen.

Men koulye a, moun ki pi jenn pase m' yo ap pase m' nan rizib. Papa yo se moun mwen pa t' pran pou anyen, moun mwen pa ta menm mete ak chen m' pou gade mouton.

Waartoe zou mij ook geweest zijn de krachten hunner handen? Zij was door ouderdom in hen vergaan.

Epitou, yo te twò fèb pou fè anyen pou mwen. Se te yon bann gason san kouraj.

Die door gebrek en honger eenzaam waren, vliedende naar dorre plaatsen, in het donkere, woeste en verwoeste.

Mizè ak grangou te fini ak yo. Lannwit se grenn bwa yo te konn al souse nan savann kote moun pa rete.

Die ziltige kruiden plukten bij de struiken, en welker spijze was de wortel der jeneveren.

Yo pran fèy raje pou yo manje. Ata rasin bayawonn pase.

Zij werden uit het midden uitgedreven; (men jouwde over hen, als over een dief),

Kote yo pase moun mete yo deyò, yo rele bare dèyè yo tankou vòlè.

Opdat zij wonen zouden in de kloven der dalen, de holen des stofs en der steenrotsen.

Yo te blije al rete nan twou wòch, nan twou tè sou bò ravin yo.

Zij schreeuwden tussen de struiken; onder de netelen vergaderden zij zich.

Y'ap rele tankou bèt mawon nan raje a. Yo fè pil sou pil nan savann lan.

Zij waren kinderen der dwazen, en kinderen van geen naam; zij waren geslagen uit den lande.

Se te yon bann sanzave ki pa t' menm gen non. Yo te mete yo deyò nan peyi a.

Maar nu ben ik hun een snarenspel geworden, en ik ben hun tot een klapwoord.

Koulye a, y'ap fè chante sou mwen. Y'ap bay istwa sou do m'.

Zij hebben een gruwel aan mij, zij maken zich verre van mij, ja, zij onthouden het speeksel niet van mijn aangezicht.

Yo pè pwoche bò kote m' pou m' pa sal yo. Yo menm krache nan figi m'.

Want Hij heeft mijn zeel losgemaakt, en mij bedrukt; daarom hebben zij den breidel voor mijn aangezicht afgeworpen.

Paske Bondye kraze kouraj mwen, li lage m' atè, kifè, mapou tonbe, kabrit manje fèy li.

Ter rechterhand staat de jeugd op, stoten mijn voeten uit, en banen tegen mij hun verderfelijke wegen.

Bann moun sa yo leve dèyè m', y'ap fè m' kouri. Yo lage dèyè m' pou yo pran m'.

Zij breken mijn pad af, zij bevorderen mijn ellende; zij hebben geen helper van doen.

Yo sènen m' toupatou pou yo ka fini avè m'. Pa gen pesonn pou di yo pa fè sa.

Zij komen aan, als door een wijde breuk; onder de verwoesting rollen zij zich aan.

Yo pase nan fant barikad, yo tonbe sou mwen. Yo pilonnen m' anba pye yo.

Men is met verschrikkingen tegen mij gekeerd; elk een vervolgt als een wind mijn edele ziel, en mijn heil is als een wolk voorbijgegaan.

Yon sèl latranblad pran mwen. Tankou yon kout van li kraze kouraj mwen. Tankou yon nwaj k'ap pase, tout byen m' yo disparèt.

Daarom stort zich nu mijn ziel in mij uit; de dagen des druks grijpen mij aan.

Koulye a, mwen prèt pou m' mouri. Lafliksyon ap fini avè m'.

Des nachts doorboort Hij mijn beenderen in mij, en mijn polsaderen rusten niet.

Lannwit, tout zo nan kò m' ap fè m' mal. Doulè ap manje m' anndan san rete.

Door de veelheid der kracht is mijn kleed veranderd; Hij omgordt mij als de kraag mijns roks.

Bondye ponyen m' nan kòlèt, l'ap chifonnen tout rad sou mwen.

Hij heeft mij in het slijk geworpen, en ik ben gelijk geworden als stof en as.

Li voye m' jete nan labou. Mwen pa pi bon pase pousyè tè ak sann dife.

Ik schrei tot U, maar Gij antwoordt mij niet; ik sta, maar Gij acht niet op mij.

Mwen rele nan pye ou, Bondye! Ou pa reponn mwen. Mwen kanpe devan ou, ou pa okipe m' menm.

Gij zijt veranderd in een wrede tegen mij; door de sterkte Uwer hand wederstaat Gij mij hatelijk.

Ou pa menm moun lan ankò. W'ap malmennen m'. Ou soti pou pèsekite m' ak tout fòs ou.

Gij heft mij op in den wind; Gij doet mij daarop rijden, en Gij versmelt mij het wezen.

Ou fè van pote m' ale. M'ap vole tankou pay. Ou voye yon van tanpèt boulvèse m'.

Want ik weet, dat Gij mij ter dood brengen zult, en tot het huis der samenkomst aller levenden.

Wi, mwen konnen byen pwòp w'ap mennen m' pou m' al mouri, pou m' al sibi sò k'ap tann tout moun lan.

Maar Hij zal tot den aardhoop de hand niet uitsteken; is er bij henlieden geschrei in zijn verdrukking?

Poukisa w'ap atake yon moun ki tou fin mouri, yon moun ki pa ka fè anyen ankò pase mande padon?

Weende ik niet over hem, die harde dagen had? Was mijn ziel niet beangst over den nooddruftige?

Eske mwen pa t' nan lapenn ansanm ak moun ki te nan mizè? Eske kè m' pa t' fè m' mal pou moun ki pa t' gen anyen menm yo?

Nochtans toen ik het goede verwachtte, zo kwam het kwade; toen ik hoopte naar het licht, zo kwam de donkerheid.

Mwen t'ap tann kontantman, se malè ki vini. Mwen t'ap tann limyè, se fènwa ki kouvri m'.

Mijn ingewand ziedt, en is niet stil; de dagen der verdrukking zijn mij voorgekomen.

Tout zantray mwen ap bouyi san rete. Chak jou m'ap soufri pi rèd.

Ik ga zwart daarheen, niet van de zon; opstaande schreeuw ik in de gemeente.

M'ap mache kagou, san pesonn pou konsole m'. Mwen kanpe nan mitan tout moun, m'ap mande sekou.

Ik ben den draken een broeder geworden, en een metgezel der jonge struisen.

Vwa mwen tankou vwa koukou. Mwen rele tankou frize.

Mijn huid is zwart geworden over mij, en mijn gebeente is ontstoken van dorrigheid.

Po m' vin tou nwa, l'ap dekale. Lafyèb ap manje m' nan zo.

Hierom is mijn harp tot een rouwklage geworden, en mijn orgel tot een stem der wenenden.

Lontan se mizik gita ak fif ase ki te nan zòrèy mwen. Men, koulye a, se plenn, se kriye ase m'ap tande.