Job 6

Maar Job antwoordde en zeide:

Und Hiob antwortete und sprach:

Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!

O daß mein Gram doch gewogen würde, und man mein Mißgeschick auf die Waagschale legte allzumal!

Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeën; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.

Denn dann würde es schwerer sein als der Sand der Meere; darum sind unbesonnen meine Worte.

Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.

Denn die Pfeile des Allmächtigen sind in mir, ihr Gift trinkt mein Geist; die Schrecken Gottes stellen sich in Schlachtordnung wider mich auf.

Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?

Schreit ein Wildesel beim Grase, oder brüllt ein Rind bei seinem Futter?

Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?

Wird Fades, Salzloses gegessen? Oder ist Geschmack im Eiweiß?

Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.

Was meine Seele sich weigerte anzurühren, das ist wie meine ekle Speise.

Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;

O daß doch meine Bitte einträfe, und Gott mein Verlangen gewährte,

En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!

daß es Gott gefiele, mich zu zermalmen, daß er seine Hand losmachte und mich vernichtete!

Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.

So würde noch mein Trost sein, und ich würde frohlocken in schonungsloser Pein, daß ich die Worte des Heiligen nicht verleugnet habe.

Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?

Was ist meine Kraft, daß ich ausharren, und was mein Ende, daß ich mich gedulden sollte?

Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?

Ist Kraft der Steine meine Kraft, oder ist mein Fleisch von Erz?

Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?

Ist es nicht also, daß keine Hülfe in mir, und jede Kraft aus mir vertrieben ist?

Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.

Dem Verzagten gebührt Milde von seinem Freunde, sonst wird er die Furcht des Allmächtigen verlassen.

Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;

Meine Brüder haben sich trügerisch erwiesen wie ein Wildbach, wie das Bett der Wildbäche, welche hinschwinden,

Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.

welche trübe sind von Eis, in die der Schnee sich birgt.

Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.

Zur Zeit, wenn sie erwärmt werden, versiegen sie; wenn es heiß wird, sind sie von ihrer Stelle verschwunden.

De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.

Es schlängeln sich die Pfade ihres Laufes, ziehen hinauf in die Öde und verlieren sich.

De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.

Es blickten hin die Karawanen Temas, die Reisezüge Schebas hofften auf sie:

Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.

sie wurden beschämt, weil sie auf sie vertraut hatten, sie kamen hin und wurden zu Schanden.

Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.

Denn jetzt seid ihr zu nichts geworden; ihr sehet einen Schrecken und fürchtet euch.

Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?

Habe ich etwa gesagt: Gebet mir, und machet mir ein Geschenk von eurem Vermögen;

Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?

und befreiet mich aus der Hand des Bedrängers, und erlöset mich aus der Hand der Gewalttätigen?

Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.

Belehret mich, und ich will schweigen; und gebet mir zu erkennen, worin ich geirrt habe.

O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?

Wie eindringlich sind richtige Worte! Aber was tadelt der Tadel, der von euch kommt?

Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?

Gedenket ihr Reden zu tadeln? für den Wind sind ja die Worte eines Verzweifelnden!

Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.

Sogar den Verwaisten würdet ihr verlosen, und über euren Freund einen Handel abschließen.

Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.

Und nun, laßt es euch gefallen, auf mich hinzublicken: euch ins Angesicht werde ich doch wahrlich nicht lügen.

Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.

Kehret doch um, es geschehe kein Unrecht; ja, kehret noch um, um meine Gerechtigkeit handelt es sich!

Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?

Ist Unrecht auf meiner Zunge? oder sollte mein Gaumen Frevelhaftes nicht unterscheiden?