Lamentations 3

Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.

Minä olen mies, jonka viheliäisyyttä nähdä täytyy hänen hirmuisuutensa vitsan kautta.

Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.

Hän johdatti minua ja vei pimeyteen ja ei valkeuteen.

Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.

Hän on kätensä kääntänyt minua vastaan, ja toimittaa toisin aina minun kanssani.

Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.

Hän on tehnyt lihani ja nahkani vanhaksi, ja luuni musertanut.

Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.

Hän rakensi minua vastaan, ja sapella ja vaivalla hän minua kääri.

Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.

Hän on minut pannut pimeyteen, niinkuin aikaa kuolleet.

Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.

Hän on minut muurannut sisälle, etten minä pääse ulos, ja minut kovaan jalkapuuhun pannut.

Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.

Ja vaikka minä huudan ja parun, niin hän kuitenkin korvansa tukitsee minun rukouksestani.

Gimel. Hij heeft mijn wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.

Hän on muurannut tieni kiinni vuojonkivillä, ja polkuni sulkenut.

Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.

Hän on väijynyt minua niinkuin karhu, niinkuin jalopeura salaisuudessa.

Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.

Hän on minun antanut tieltä eksyä, ja minut repinyt säpäleiksi, ja minut autioksi tehnyt.

Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.

Hän on joutsensa jännittänyt, ja asettanut minun nuolella tarkoitettavaksi.

He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.

Hän ampui minun munaskuihini viinensä nuolet.

He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.

Minä olen kaiken minun kansani nauru, ja heidän jokapäiväinen virtensä.

He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.

Hän on haikeudella minut ravinnut, ja koiruoholla juovuttanut.

Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.

Hän on hampaani somerolla rikki musertanut, hän kieritti minun tuhassa.

Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.

Minun sieluni on ajettu pois rauhasta, minun täytyy hyvän unohtaa.

Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.

Minä sanoin: minun voimani ja minun toivoni Herran päälle on kadonnut.

Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.

Muista siis, kuinka minä niin raadollinen ja hyljätty, koiruoholla ja sapella juotettu olen.

Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.

Minun sieluni sen kyllä muistaa, ja sitä itsellensä tutkistelee.

Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;

Minä panen sen sydämeeni; sentähden minä vielä nyt toivon.

Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;

Herran laupiudesta se on, ettemme ratki hukkuneet; ei hänen laupiutensa vielä loppunut.

Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.

Vaan joka huomen se on uusi, ja sinun uskollisuutes on suuri.

Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.

Herra on minun osani, sanoo minun sieluni; sentähden tahdon minä häneen toivoa.

Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.

Herra on hyvä niille, jotka häneen toivovat, ja niille sieluille, jotka häntä kysyvät.

Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.

Hyvä on olla kärsivällisenä ja Herralta apua toivoa.

Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.

Hyvä on ihmiselle ijestä kantaa nuoruudessansa;

Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.

Että hän istuu yksinänsä, on vaiti, kuin jotakin hänen päällensä tulee,

Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.

Ja panee suunsa tomuun, ja odottaa toivoa,

Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.

Ja antaa löydä poskillensa, ja paljon pilkkaa kärsii.

Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.

Sillä ei Herra syökse pois ijankaikkisesti.

Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.

Vaan hän saattaa murheelliseksi, ja taas armahtaa suuresta laupiudestansa.

Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensen kinderen niet van harte.

Sillä ei hän sydämestänsä ihmisiä kurita eikä murheesen saata,

Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;

Niinkuin hän tahtois raadolliset maan päällä ratki jalkainsa alla polkea,

Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;

Ja antais jonkun miehen oikeuden Ylimmäisen edessä tulla käännetyksi pois,

Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?

Ja ihmistä väärin tuomita asiassansa, niinkuin ei Herra sitä näkisikään.

Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?

Kuka tohtii siis sanoa: senkaltaiset tapahtuvat ilman Herran käskyä?

Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?

Eikö paha ja hyvä tule Korkeimman suusta?

Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.

Miksi siis ihmiset nurisevat eläissänsä? Jokainen nuriskaan syntejänsä vastaan.

Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.

Tutkistelkaamme ja etsikäämme meidän menoamme, ja palatkaamme Herran tykö.

Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:

Nostakaamme meidän sydämemme ja kätemme taivaasen päin, Jumalan tykö.

Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.

Me, me olemme syntiä tehneet ja kovakorvaiset olleet; (sentähden) et sinä säästänytkään.

Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood. Gij hebt niet verschoond.

Vaan sinä olet vihalla meitä peittänyt ja vainonnut, ja armottomasti surmannut.

Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.

Sinä verhoitit itses pilvellä, ettei rukous päässyt sen lävitse.

Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.

Sinä olet meitä tunkioksi ja saastaisuudeksi kansain seassa tehnyt.

Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.

Kaikki meidän vihollisemme ovat suutansa ammottaneet meitä vastaan.

Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.

Me painetaan alas ja rangaistaan pelvolla ja ahdistuksella.

Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.

Minun silmäni vuotavat vesi-ojia minun kansani tyttären surkeuden tähden.

Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;

Minun silmäni vuotavat ja ei taida lakata; ei he asetu,

Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.

Siihenasti että Herra katsoo taivaasta alas ja näkee.

Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.

Minun silmäni kuluttaa minulta elämäni kaikkein minun kaupunkini tytärten tähden.

Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.

Minun viholliseni ovat minua kovin ajaneet takaa, niinkuin lintua ilman syytä.

Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.

He ovat minun elämäni kuoppaan salvanneet, ja heittäneet kiven minun päälleni.

Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!

Ovat myös vedet minun pääni ylitse käyneet; niin minä sanoin: nyt minä ratki hukassa olen.

Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.

Minä huusin avukseni sinun nimeäs, Herra, alhaalta kuopasta;

Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.

Ja sinä kuulit minun ääneni, älä korvias kätke minun huokauksestani ja huudostani.

Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!

Sinä lähenet kuin minä sinua huudan, ja sanot: älä pelkää.

Resch. HEERE! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.

Sinä, Herra, ratkaiset minun sieluni asian, ja lunastat minun henkeni.

Resch. HEERE! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.

Herra katso, kuinka minulle niin vääryyttä tehdään, ja tuomitse minun oikeuteni.

Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.

Sinä näet kaikki heidän kostonsa ja kaikki heidän ajatuksensa minusta.

Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;

Herra, sinä kuulet heidän pilkkansa ja kaikki heidän ajatuksensa minua vastaan,

Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.

Minun vainollisteni huulet ja heidän neuvonsa minua vastaan yli päivää.

Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.

Katso, kuin he istuvat eli nousevat, niin he minusta virsiä laulavat.

Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.

Kosta heille, Herra, niinkuin he ansainneet ovat, heidän kättensä töiden jälkeen.

Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!

Anna heidän sydämensä vavista ja sinun kiroustas tuta.

Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.

Vainoo heitä hirmuisuudella, ja hukuta heitä Herran taivaan alta.