Job 21

Maar Job antwoordde en zeide:

Ijob respondis kaj diris:

Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.

Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.

Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.

Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?

Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.

Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.

Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.

Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?

Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?

Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.

Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.

Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.

Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.

Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.

Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.

Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.

Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

In het goede verslijten zij hun dagen; en in een ogenblik dalen zij in het graf.

Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente.

Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.

Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?

Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.

Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!

Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;

Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.

Dat God Zijn geweld weglegt voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;

Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!

Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?

Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?

Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?

Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?

Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;

Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.

Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.

Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.

Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.

Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.

Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;

Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?

Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?

Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?

Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.

En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?

Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.

Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.

De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.

Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.

Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?

Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?