Psalms 120

Een lied op Hammaaloth. Ik heb tot den HEERE geroepen in mijn benauwdheid, en Hij heeft mij verhoord.

(Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.

O HEERE! red mijn ziel van de valse lippen, van de bedriegelijke tong.

HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!

Wat zal U de bedriegelijke tong geven, of wat zal zij U toevoegen?

Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!

Scherpe pijlen eens machtigen, mitsgaders gloeiende jeneverkolen.

Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.

O, wee mij, dat ik een vreemdeling ben in Mesech, dat ik in de tenten Kedars wone.

Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!

Mijn ziel heeft lang gewoond bij degenen, die den vrede haten.

Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.

Ik ben vreedzaam; maar als ik spreek, zijn zij aan den oorlog.

Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!