Job 24

Waarom zouden van den Almachtige de tijden niet verborgen zijn, dewijl zij, die Hem kennen, Zijn dagen niet zien?

Proč by od Všemohoucího neměli býti skryti časové, a ti, kteříž jej znají, neměli neviděti dnů jeho?

Zij tasten de landpalen aan; de kudden roven zij, en weiden ze.

Bezbožníť nyní mezníky přenášejí, a stádo, kteréž mocí zajali, pasou.

Den ezel der wezen drijven zij weg; den os ener weduwe nemen zij te pand.

Osla sirotků zajímají, v zástavě berou vola od vdovy.

Zij doen de nooddruftigen wijken van den weg; te zamen versteken zich de ellendigen des lands.

Strkají nuznými s cesty, musejí se vůbec skrývati chudí na světě.

Ziet, zij zijn woudezels in de woestijn; zij gaan uit tot hun werk, makende zich vroeg op ten roof; het vlakke veld is hem tot spijs, en den jongeren.

Aj, oni jako divocí oslové na poušti, vycházejí jako ku práci své, ráno přivstávajíce k loupeži; poušť jest chléb jejich i dětí jejich.

Op het veld maaien zij zijn voeder, en den wijnberg des goddelozen lezen zij af.

Na cizím poli žnou, a z vinic bezbožníci sbírají.

Den naakten laten zij vernachten zonder kleding, die geen deksel heeft tegen de koude.

Nahé přivodí k tomu, aby nocovati musili bez roucha, nemajíce se čím přiodíti na zimě.

Van den stroom der bergen worden zij nat, en zonder toevlucht zijnde, omhelzen zij de steenrotsen.

A přívalem v horách moknouce, nemajíce obydlí, k skále se přivinouti musejí.

Zij rukken het weesje van de borst, en dat over den arme is, nemen zij te pand.

Loupí sirotky, kteříž jsou při prsích, a od chudého základ berou.

Den naakte doen zij weggaan zonder kleed, en hongerig, die garven dragen.

Nahého opouštějí , že musí choditi bez oděvu, a ti, kteříž snášejí snopy, v hladu zůstávati.

Tussen hun muren persen zij olie uit, treden de wijnpersen, en zijn dorstig.

Ti, jenž mezi zdmi jejich olej vytlačují, a presy tlačí, žíznějí.

Uit de stad zuchten de lieden, en de ziel der verwonden schreeuwt uit; nochtans beschikt God niets ongerijmds.

Lidé v městech lkají, a duše zraněných volají, Bůh pak přítrže tomu nečiní.

Zij zijn onder de wederstrevers des lichts; zij kennen Zijn wegen niet, en zij blijven niet op Zijn paden.

Oniť jsou ti, kteříž odporují světlu, a neznají cest jeho, aniž chodí po stezkách jeho.

Met het licht staat de moorder op, doodt den arme en den nooddruftige; en des nachts is hij als een dief.

Na úsvitě povstávaje vražedlník, morduje chudého a nuzného, a v noci jest jako zloděj.

Ook neemt het oog des overspelers de schemering waar, zeggende: Geen oog zal mij zien; en hij legt een deksel op het aangezicht.

Tolikéž oko cizoložníka šetří soumraku, říkaje: Nespatříť mne žádný, a tvář zakrývá.

In de duisternis doorgraaft hij de huizen, die zij zich des daags afgetekend hadden; zij kennen het licht niet.

Podkopávají potmě i domy, kteréž sobě ve dne znamenali; nebo nenávidí světla.

Want de morgenstond is hun te zamen de schaduw des doods; als men hen kent, zijn zij in de strikken van des doods schaduw.

Ale hned v jitře přichází na ně stín smrti; když jeden druhého poznati může, strachu stínu smrti okoušejí.

Hij is licht op het vlakke der wateren; vervloekt is hun deel op de aarde; hij wendt zich niet tot den weg der wijngaarden.

Lehcí jsou na svrchku vody, zlořečené jest jmění jejich na zemi, aniž odcházejí cestou svobodnou.

De droogte mitsgaders de hitte nemen de sneeuwwateren weg; alzo het graf dergenen, die gezondigd hebben.

Jako sucho a horko uchvacuje vody sněžné, tak hrob ty, jenž hřešili.

De baarmoeder vergeet hem, het gewormte is hem zoet, zijns wordt niet meer gedacht; en het onrecht wordt gebroken als een hout.

Zapomíná se na něj život matky, sladne červům, nebývá více připomínán, a tak polámána bývá nepravost jako strom.

De onvruchtbare, die niet baart, teert hij af, en aan de weduwe doet hij niets goeds.

Připojuje mu neplodnou, kteráž nerodí, a vdově dobře nečiní.

Ook trekt hij de machtigen door zijn kracht; staat hij op, zo is men des levens niet zeker.

Zachvacuje silné mocí svou; ostojí-li kdo z nich, bojí se o život svůj.

Stelt hem God in gerustigheid, zo steunt hij daarop; nochtans zijn Zijn ogen op hun wegen.

Dává jemu, na čemž by bezpečně spolehnouti mohl, však oči jeho šetří cest jejich.

Zij zijn een weinig tijds verheven, daarna is er niemand van hen; zij worden nedergedrukt; gelijk alle anderen worden zij besloten; en gelijk de top ener aar worden zij afgesneden.

Bývají zvýšeni poněkud, ale hned jich není; tak jako jiní všickni sníženi, vypléněni, a jako vrškové klasů stínáni bývají.

Indien het nu zo niet is, wie zal mij leugenachtig maken, en mijn rede tot niet brengen?

Zdaliž není tak? Kdo na mne dokáže klamu, a v nic obrátí řeč mou?