Job 21

Maar Job antwoordde en zeide:

A odpovídaje Job, řekl:

Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.

Poslouchejte pilně řeči mé, a bude mi to za potěšení od vás.

Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.

Postrpte mne, abych i já mluvil, a když odmluvím, posmívejž se.

Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?

Zdaliž já před člověkem naříkám? A poněvadž jest proč, jakž nemá býti ssoužen duch můj?

Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.

Pohleďte na mne, a užasněte se, a položte prst na ústa.

Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.

Ano já sám, když rozvažuji své bídy, tedy se děsím, a spopadá tělo mé hrůza.

Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?

Proč bezbožní živi jsou, k věku starému přicházejí, též i bohatnou?

Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.

Símě jejich stálé jest před oblíčejem jejich s nimi, a rodina jejich před očima jejich.

Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.

Domové jejich bezpečni jsou před strachem, aniž metla Boží na nich.

Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.

Býk jejich připouštín bývá, ale ne na prázdno; kráva jejich rodí, a nepotracuje plodu.

Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.

Vypouštějí jako stádo maličké své, a synové jejich poskakují.

Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.

Povyšují hlasu při bubnu a harfě, a veselí se k zvuku muziky.

In het goede verslijten zij hun dagen; en in een ogenblik dalen zij in het graf.

Tráví v štěstí dny své, a v okamžení do hrobu sstupují.

Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.

Kteříž říkají Bohu silnému: Odejdi od nás, nebo známosti cest tvých neoblibujeme.

Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?

Kdo jest Všemohoucí, abychom sloužili jemu? A jaký toho zisk, že bychom se modlili jemu?

Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.

Ale pohleď, že není v moci jejich štěstí jejich, pročež rada bezbožných vzdálena jest ode mne.

Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!

Často-liž svíce bezbožných hasne? Přichází-liž na ně bída jejich? Poděluje-liž je bolestmi Bůh v hněvě svém?

Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;

Bývají-liž jako plevy před větrem, a jako drtiny, kteréž zachvacuje vicher?

Dat God Zijn geweld weglegt voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;

Odkládá-liž Bůh synům bezbožníka nepravost jeho? Odplacuje-liž jemu tak, aby to znáti mohl,

Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!

A aby viděly oči jeho neštěstí jeho, a prchlivost Všemohoucího že by pil?

Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?

O dům pak jeho po něm jaká jest péče jeho, když počet měsíců jeho bude umenšen?

Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?

Zdali Boha silného kdo učiti bude umění, kterýž sám vysokosti soudí?

Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;

Tento umírá v síle dokonalosti své, všelijak bezpečný a pokojný.

Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.

Prsy jeho plné jsou mléka, a mozk kostí jeho svlažován bývá.

De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.

Jiný pak umírá v hořkosti ducha, kterýž nikdy nejídal s potěšením.

Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.

Jednostejně v prachu lehnou, a červy se rozlezou.

Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.

Aj, známť myšlení vaše, a chytrosti, kteréž proti mně neprávě vymýšlíte.

Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?

Nebo pravíte: Kde jest dům urozeného? A kde stánek příbytků bezbožných?

Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?

Což jste se netázali jdoucích cestou? Zkušení-liž aspoň jejich nepovolíte,

Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.

Že v den neštěstí ochranu mívá bezbožný, v den, pravím, rozhněvání přistřín bývá?

Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?

Kdo jemu oznámí zjevně cestu jeho? Aneb za to, co činil, kdo jemu odplatí?

Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.

A však i on k hrobu vyprovozen bude, a tam zůstane.

De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.

Sladnou jemu hrudy údolí, nadto za sebou všecky lidi táhne, těch pak, kteříž ho předešli, není počtu.

Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?

Hle, jak vy mne marně troštujete, nebo v odpovědech vašich nezůstává než faleš.