Lamentations 5

5:1

Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.

Spomeni se, Jahve, što nas je snašlo, pogledaj, vidi sramotu našu!

5:2

Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.

Baština naša pade u ruke strancima, domovi naši pripadoše tuđincima.

5:3

Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.

Siročad smo: oca nemamo, majke su nam kao udovice.

5:4

Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.

Vodu što pijemo plaćamo novcem, i za drvo valja nam platiti.

5:5

Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij moede, men laat ons geen rust.

Jaram nam je o vratu, gone nas, iscrpljeni smo, ne daju nam predahnuti.

5:6

Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyriër, om met brood verzadigd te worden.

Pružamo ruke k Egiptu i Asiriji da se kruha nasitimo.

5:7

Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.

Oci naši zgriješiše i više ih nema, a mi nosimo krivice njihove.

5:8

Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.

Robovi nama zapovijedaju, a nitko da nas izbavi iz ruku njihovih.

5:9

Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.

Kruh svoj donosimo izlažući život maču u pustinji.

5:10

Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.

Koža nam gori kao peć užarena, ognjicom od plamena gladi.

5:11

Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.

Oskvrnuli su žene na Sionu i djevice u gradovima judejskim.

5:12

De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geëerd geweest.

Svojim su rukama vješali knezove, ni lica staračka nisu poštivali.

5:13

Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.

Mladići su nosili žrvnjeve, djeca padala pod bremenom drva.

5:14

De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.

Starci su ostavili vrata, mladići više ne sviraju na lirama.

5:15

De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.

Radosti nesta iz naših srdaca, naš ples se pretvori u tugovanje.

5:16

De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!

Pao je vijenac s naše glave, jao nama što zgriješismo!

5:17

Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.

Evo zašto nam srce boluje, evo zašto nam oči se zastiru:

5:18

Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.

zato što Gora sionska opustje i po njoj se šuljaju šakali.

5:19

Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.

Ali ti, Jahve, ostaješ zauvijek, tvoj je prijesto od koljena do koljena.

5:20

Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?

Zašto da nas zaboraviš zauvijek, da nas ostaviš za mnoge dane?

5:21

HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.

Vrati nas k sebi, Jahve, obratit ćemo se, obnovi dane naše kao što nekoć bijahu.

5:22

Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?

Il' nas hoćeš sasvim zabaciti i na nas se beskrajno srditi?