Job 31

Ik heb een verbond gemaakt met mijn ogen; hoe zou ik dan acht gegeven hebben op een maagd?
С очите си завет направих, как бих погледнал на девица?
Want wat is het deel Gods van boven, of de erve des Almachtigen uit de hoogten?
Какъв би бил делът от Бога горе, наследството от Всемогъщия от висините?
Is niet het verderf voor den verkeerde, ja, wat vreemds voor de werkers der ongerechtigheid?
Не е ли разорение за беззаконния и пропаст за онез, що вършат грях?
Ziet Hij niet mijn wegen, en telt Hij niet al mijn treden?
Не вижда ли Той пътищата ми и не брои ли всичките ми стъпки?
Zo ik met ijdelheid omgegaan heb, en mijn voet gesneld heeft tot bedriegerij;
Ако съм ходил със лъжа и е кракът ми бързал след измама,
Hij wege mij op, in een rechte weegschaal, en God zal mijn oprechtigheid weten.
нека на справедливи везни ме претегли, и ще познае Бог непорочността ми.
Zo mijn gang uit den weg geweken is, en mijn hart mijn ogen nagevolgd is, en aan mijn handen iets aankleeft;
Ако стъпката ми се е отклонила от пътя или сърцето ми е последвало очите ми, или ако се е залепило петно на ръцете ми,
Zo moet ik zaaien, maar een ander eten, en mijn spruiten moeten uitgeworteld worden!
тогава нека сея аз, а друг яде, издънките ми нека се изкоренят.
Zo mijn hart verlokt is geweest tot een vrouw, of ik aan mijns naasten deur geloerd heb;
Ако се е прелъстило сърцето ми от жена и аз съм причаквал при вратата на съседа си,
Zo moet mijn huisvrouw met een ander malen, en anderen zich over haar krommen!
тогава моята жена за друг да мели и други да се навеждат над нея —
Want dat is een schandelijke daad, en het is een misdaad bij de rechters.
защото това е мръсно дело и беззаконие за съдиите;
Want dat is een vuur, hetwelk tot de verderving toe verteert, en al mijn inkomen uitgeworteld zou hebben.
защото това е огън, що до Авадон пояжда — изкоренил би всичките ми плодове.
Zo ik versmaad heb het recht mijns knechts, of mijner dienstmaagd, als zij geschil hadden met mij;
Ако на слугата и слугинята си правото презрял съм, когато спорели са с мен,
(Want wat zou ik doen, als God opstond? En als Hij bezoeking deed, wat zou ik Hem antwoorden?
какво бих правил, когато се надигне Бог? Какво бих отговорил Му, когато ме изследва?
Heeft Hij niet, Die mij in den buik maakte, hem ook gemaakt en Een ons in de baarmoeder bereid?)
Той, който образува мен в утробата, не образува ли и него? И не Един и Същ ли в корема ни извая?
Zo ik den armen hun begeerte onthouden heb, of de ogen der weduwe laten versmachten;
Ако съм отказал желанието на бедните и съм направил да угаснат очите на вдовицата,
En mijn bete alleen gegeten heb, zodat de wees daarvan niet gegeten heeft;
или съм изял сам залъка си, без сирачето от него да е яло —
(Want van mijn jonkheid af is hij bij mij opgetogen, als bij een vader, en van mijner moeders buik af heb ik haar geleid;)
но още от младостта ми то порасна при мене като при баща, а нея наставлявах от утробата на майка си —
Zo ik iemand heb zien omkomen, omdat hij zonder kleding was, en dat de nooddruftige geen deksel had;
ако съм видял някой да загива от липса на дрехи или сиромах да няма завивка,
Zo zijn lenden mij niet gezegend hebben, toen hij van de vellen mijner lammeren verwarmd werd;
ако слабините му не са ме благославяли, и ако той не се е стоплял с руното на агнетата ми,
Zo ik mijn hand tegen den wees bewogen heb, omdat ik in de poort mijn hulp zag;
ако съм вдигнал аз ръка срещу сирачето, като съм виждал, че имам помощ в портата;
Mijn schouder valle van het schouderbeen, en mijn arm breke van zijn pijp af!
то нека падне ръката ми от рамото, ръката ми над лакътя да се пречупи!
Want het verderf Gods was bij mij een schrik, en ik vermocht niet vanwege Zijn hoogheid.
Защото гибелта от Бога е за мене ужас и пред величието Му да издържа не мога.
Zo ik het goud tot mijn hoop gezet heb, of tot het fijn goud gezegd heb: Gij zijt mijn vertrouwen;
Ако съм положил надеждата си в злато и на чистото злато съм казал: Упование мое! —
Zo ik blijde ben geweest, omdat mijn vermogen groot was, en omdat mijn hand geweldig veel verkregen had;
ако съм се радвал, че богатството ми е голямо, и че ръката ми е придобила много,
Zo ik het licht aangezien heb, wanneer het scheen, of de maan heerlijk voortgaande;
ако съм гледал слънцето, когато свети, или луната, ходеща във блясък,
En mijn hart verlokt is geweest in het verborgen, dat mijn hand mijn mond gekust heeft;
и сърцето ми се е увлякло тайно и устата ми е целувала ръката ми;
Dat ware ook een misdaad bij den rechter; want ik zou den God van boven verzaakt hebben.
това също би бил грях за съд, защото бих се отрекъл от всевишния Бог.
Zo ik verblijd ben geweest in de verdrukking mijns haters, en mij opgewekt heb, als het kwaad hem vond;
Ако съм се радвал на бедата на онзи, който ме мрази, и ми е ставало драго, когато зло го сполети —
(Ook heb ik mijn gehemelte niet toegelaten te zondigen, mits door een vloek zijn ziel te begeren).
дори не съм допуснал устата ми да съгреши, като поискам живота му в клетва —
Zo de lieden mijner tent niet hebben gezegd: Och, of wij van zijn vlees hadden, wij zouden niet verzadigd worden;
ако хората от шатрата ми не са казали: Кой ще намери някой, който да не е бил заситен от месото му? —
De vreemdeling overnachtte niet op de straat; mijn deuren opende ik naar den weg;
чужденецът не нощуваше навън, отварях вратите си на пътника —
Zo ik, gelijk Adam, mijn overtredingen bedekt heb, door eigenliefde mijn misdaad verbergende!
ако съм покривал престъпленията си като Адам, като съм скривал в пазвата си беззаконието си,
Zeker, ik kon wel een grote menigte geweldiglijk onderdrukt hebben; maar de verachtste der huisgezinnen zou mij afgeschrikt hebben; zodat ik gewezen zou hebben, en ter deure niet uitgegaan zijn.
понеже съм се страхувал от голямото множество и презрението на родовете ме е ужасявало, така че съм замълчавал и не съм излизал от вратата —
Och, of ik een hadde, die mij hoorde! Zie, mijn oogmerk is, dat de Almachtige mij antwoorde, en dat mijn tegenpartij een boek schrijve.
о, да бих имал някой, който да ме чуе! Ето, подписът ми!О, да би ми отговорил Всемогъщият! Къде е обвинението, което обвинителят ми е написал?
Zou ik het niet op mijn schouder dragen? Ik zou het op mij binden als een kroon.
Ето, на рамото си бих го носил, бих си го завързал за венец,
Het getal mijner treden zou ik hem aanwijzen; als een vorst zou ik tot hem naderen.
бих му казал броя на стъпките си, бих се приближил до него като княз.
Zo mijn land tegen mij roept, en zijn voren te zamen wenen;
Ако нивата ми вика против мен и браздите й заедно плачат,
Zo ik zijn vermogen gegeten heb zonder geld, en de ziel zijner akkerlieden heb doen hijgen;
ако съм изял плода й без заплата или съм извадил душата на стопаните й;
Dat voor tarwe distelen voortkomen, en voor gerst stinkkruid! De woorden van Job hebben een einde.
тогава нека да израснат тръни вместо жито и плевел вместо ечемик! И думите на Йов се свършиха.