Job 10

Mijn ziel is verdrietig over mijn leven; ik zal mijn klacht op mij laten; ik zal spreken in bitterheid mijner ziel.
Душата ми е отегчена от живота ми; ще дам воля на оплакването си в себе си, ще говоря в горестта на душата си.
Ik zal tot God zeggen: Verdoem mij niet; doe mij weten, waarover Gij met mij twist.
Ще кажа на Бога: Не ме осъждай! Покажи ми защо се съдиш с мен!
Is het U goed, dat Gij verdrukt, dat Gij verwerpt den arbeid Uwer handen, en over den raad der goddelozen schijnsel geeft?
Добре ли е за Теб да потискаш, да отхвърляш делото на ръцете Си и да озаряваш съвета на безбожните?
Hebt Gij vleselijke ogen, ziet Gij, gelijk een mens ziet?
Плътски очи ли имаш, или гледаш, както гледа човек?
Zijn Uw dagen als de dagen van een mens? Zijn Uw jaren als de dagen eens mans?
Дните Ти като дните на смъртен човек ли са, или годините Ти — като дни на мъж,
Dat Gij onderzoekt naar mijn ongerechtigheid, en naar mijn zonde verneemt?
за да търсиш беззаконието ми и да издирваш греха ми?
Het is Uw wetenschap, dat ik niet goddeloos ben; nochtans is er niemand, die uit Uw hand verlosse.
Знаеш, че не съм виновен, и пак няма кой да избавя от ръката Ти.
Uw handen doen mij smart aan, hoewel zij mij gemaakt hebben, te zamen rondom mij zijn zij, en Gij verslindt mij.
Ръцете Ти ме образуваха и създадоха всичките ми части изцяло — и ще ме погълнеш ли?
Gedenk toch, dat Gij mij als leem bereid hebt, en mij tot stof zult doen wederkeren.
Спомни си, моля Те, че ме оформи като глина — и ще ме върнеш ли в пръстта?
Hebt Gij mij niet als melk gegoten, en mij als een kaas doen runnen?
Не си ли ме излял като мляко и не си ли ме съсирил като сирене?
Met vel en vlees hebt Gij mij bekleed; met beenderen ook en zenuwen hebt Gij mij samengevlochten;
С кожа и плът си ме облякъл и с кости и жили си ме оплел.
Benevens het leven hebt Gij weldadigheid aan mij gedaan, en Uw opzicht heeft mijn geest bewaard.
Живот и милост си ми дал и Твоята закрила е опазила духа ми.
Maar deze dingen hebt Gij verborgen in Uw hart; ik weet, dat dit bij U geweest is.
Но това си криел в сърцето Си — зная, че това е било у Теб:
Indien ik zondig, zo zult Gij mij waarnemen, en van mijn misdaad zult Gij mij niet onschuldig houden.
ако съгреша, тогава Ти ме наблюдаваш и няма да ме считаш за невинен.
Zo ik goddeloos ben, wee mij! En ben ik rechtvaardig, ik zal mijn hoofd niet opheffen; ik ben zat van schande, maar aanzie mijn ellende.
Ако бях виновен, горко ми; и ако съм праведен, не мога да вдигна главата си. Наситен с позор — виж скръбта ми,
Want zij verheft zich; gelijk een felle leeuw jaagt Gij mij; Gij keert weder en stelt U wonderlijk tegen mij.
защото расте! Ти ме гониш като лъв и отново се показваш чуден към мен.
Gij vernieuwt Uw getuigen tegenover mij, en vermenigvuldigt Uw toorn tegen mij; verwisselingen, ja, een heirleger, zijn tegen mij.
Подновяваш свидетелите Си против мен и увеличаваш гнева Си към мен; една след друга пращаш войски против мен.
En waarom hebt Gij mij uit de baarmoeder voortgebracht? Och, dat ik den geest gegeven had, en geen oog mij gezien had!
Защо тогава ме извади от утробата? Да бях умрял, без око да ме е видяло!
Ik zou zijn, alsof ik niet geweest ware; van moeders buik zou ik tot het graf gebracht zijn geweest.
Бих бил, като че не съм бил; бих бил отнесен от утробата към гроба.
Zijn mijn dagen niet weinig? Houd op, zet van mij af, dat ik mij een weinig verkwikke;
Дните ми не са ли малко? Престани! Остави ме малко да отдъхна,
Eer ik henenga (en niet wederkom) in een land der duisternis en der schaduwe des doods;
преди да ида там — и няма да се върна — в земя на мрак и сянка на смъртта;
Een stikdonker land, als de duisternis zelve, de schaduwe des doods, en zonder ordeningen, en het geeft schijnsel als de duisternis.
в земя на мрак като тъма, на смъртна сянка, без ред, където светлината е като тъма.