Psalms 69

Přednímu z kantorů na šošannim, žalm Davidův.

Для дириґетна хору. На спів: „Лелії". Давидів.

Vysvoboď mne, ó Bože, neboť jsou dosáhly vody až k duši mé.

Спаси мене, Боже, бо води вже аж до душі підійшли!

Pohřížen jsem v hlubokém bahně, v němž dna není; všel jsem do hlubokosti vod, jejichž proud zachvátil mne.

Я загруз у глибокім багні, і нема на чім стати, ввійшов я до водних глибин, і мене залила течія!

Ustal jsem, volaje, vyschlo hrdlo mé, zemdlely oči mé od ohlídání se na tě Boha svého.

Я змучився в крику своїм, висохло горло моє, очі мої затуманились від виглядання надії від Бога мого!...

Více jest těch, kteříž mne nenávidí bez příčiny, než vlasů hlavy mé; zmocnili se ti, kteříž mne vyhladiti usilují, a jsou nepřátelé moji bez mého provinění; to, čehož jsem nevydřel, nahražovati jsem musil.

Тих, хто мене без причини ненавидить, стало більш, як волосся на моїй голові, набралися сили мої вороги, що безвинно мене переслідують, чого не грабував, те вертаю!

Bože, ty znáš sám nemoudrost mou, a výstupkové moji nejsou skryti před tebou.

Боже, Ти знаєш глупоту мою, а гріхи мої перед Тобою не сховані!

Nechť nebývají zahanbeni příčinou mou ti, kteříž na tě očekávají, Pane, Hospodine zástupů; nechť nepřicházejí skrze mne k hanbě ti, kteříž tě hledají, ó Bože Izraelský.

Нехай через мене не матимуть стиду оті, хто на Тебе надіється, Господи, Господи Саваоте; нехай через мене не матимуть сорому ті, хто шукає Тебе, Боже ізраїлів,

Neboť pro tebe snáším pohanění, a stud přikryl tvář mou.

бо я ради Тебе зневагу ношу, ганьба покрила обличчя моє!...

Cizí učiněn jsem bratřím svým, a cizozemec synům matky své,

Для братів своїх став я відчужений, і чужий для синів своєї матері,

Proto že horlivost domu tvého snědla mne, a hanění hanějících tě na mne připadla.

бо ревність до дому Твойого з'їдає мене, і зневаги Твоїх зневажальників спадають на мене,

Když jsem plakal, postem trápiv duši svou, bylo mi to ku potupě obráceno.

і постом я виплакав душу свою, а це сталось мені на зневагу...

Když jsem bral na se pytel místo roucha, tehdy jsem jim byl za přísloví.

За одежу надів я верету, і за приказку став я для них:

Pomlouvali mne, sedíce v bráně, a písničkou byl jsem těm, kteříž pili víno.

про мене балакають ті, хто в брамі сидить, і пісні тих, хто п'янке попиває...

Já pak modlitbu svou k tobě odsílám, Hospodine, časť jest dobré líbeznosti tvé. Ó Bože, vedlé množství milosrdenství svého vyslyš mne, pro pravdu svou spasitelnou.

А я молитва моя до Тебе, Господи, в часі Твоєї зичливости; в многоті милосердя Твойого подай мені відповідь про певність спасіння Твого,

Vytrhni mne z bláta, abych nebyl pohřížen; nechť jsem vytržen od těch, kteříž mne nenávidí, jako z hlubokostí vod,

визволь з болота мене, щоб я не втопився, щоб я урятований був від своїх ненависників та від глибокости вод!

Aby mne nezachvátili proudové vod, a nesehltila hlubina, ani se nade mnou zavřela prohlubně.

Хай мене не заллє водяна течія, і хай глибінь мене не проковтне, і нехай своїх уст не замкне надо мною безодня!

Vyslyšiž mne, Hospodine, neboť jest dobré milosrdenství tvé; vedlé množství slitování svých vzhlédniž na mne.

Обізвися до мене, о Господи, в міру доброї ласки Своєї, в міру великости Свого милосердя звернися до мене,

A neskrývej tváři své od služebníka svého, neboť mám úzkost; rychle vyslyš mne.

і обличчя Свого не ховай від Свого раба, бо тісно мені, озвися ж небаром до мене,

Přibliž se k duši mé, a vyprosť ji; pro nepřátely mé vykup mne.

наблизись до моєї душі, порятуй же її, ради моїх ворогів відкупи Ти мене!...

Ty znáš pohanění mé, a zahanbení mé, i potupu mou, před tebouť jsou všickni nepřátelé moji.

Ти знаєш наругу мою, і мій сором та ганьбу мою, перед Тобою всі мої вороги!

Pohanění potřelo srdce mé, pročež jsem byl v žalosti. Očekával jsem, zdali by mne kdo politoval, ale žádného nebylo, zdali by kdo potěšiti chtěli, ale nedočkal jsem.

Моє серце зламала наруга, і невигойний мій сором: я чекав співчуття та немає його, і потішителів та не знайшов!

Nýbrž místo pokrmu poskytli mi žluči, a v žízni mé napájeli mne octem.

і жовчі поклали у мій хліб потішення, а в спразі моїй оцтом мене напували...

Budiž jim stůl jejich před nimi za osídlo, a pokojný způsob jejich místo síti.

Бодай пасткою стала їм їхня трапеза, а їхні учти тенетами,

Ať se zatmí oči jejich, aby viděti nemohli, a bedra jejich k stálému přiveď zemdlení.

бодай їхні очі потемніли, щоб їм не бачити, а їхні клуби хай завжди хитаються!

Vylí na ně rozhněvání své, a prchlivost hněvu tvého ať je zachvátí.

Вилий на них Свою ревність, а полум'я гніву Твого нехай їх доганяє!

Budiž příbytek jejich pustý, v staních jejich kdo by obýval, ať není žádného.

Нехай їхнє село опустошене буде, хай мешканця в їхніх наметах не буде!

Nebo se tomu, jehož jsi ty zbil, protiví, a o bolesti zraněných tvých rozmlouvají.

Бо кого Ти був збив, вони ще переслідують, і побільшують муки раненим Тобою...

Přilož nepravost k nepravosti jejich, a ať nepřicházejí k spravedlnosti tvé.

Додай же гріха на їхній гріх, щоб вони не ввійшли в справедливість Твою,

Nechť jsou vymazáni z knihy živých, a s spravedlivými ať nejsou zapsáni.

нехай скреслені будуть із книги життя, і хай не будуть записані з праведними!...

Já pak ztrápený jsem, a bolestí sevřený, ale spasení tvé, ó Bože, na místě bezpečném postaví mne.

А я бідний та хворий, але, Боже, спасіння Твоє мене чинить могутнім,

I buduť chváliti jméno Boží s prozpěvováním, a velebiti je s děkováním.

і я піснею буду хвалити ім'я Боже, співом вдячним Його величатиму!

A bude to příjemnější Hospodinu nežli vůl, neb volek rohatý s rozdělenými kopyty.

і буде для Господа краща вона від вола, від бика, що роги він має, що копита роздвоєні має.

To když uhlédají tiší, radovati se budou, hledajíce Boha, a ožive srdce jejich.

Побачать слухняні, і будуть радіти, хто ж Бога шукає нехай оживе ваше серце,

Neboť vyslýchá chudé Hospodin, a vězni svými nezhrzí.

бо до вбогих Господь прислухається, і в'язнями Своїми не гордує Він!

Chvaltež ho nebesa a země, moře i všeliký hmyz jejich.

Нехай хвалять Його небеса та земля, море й усе, що в них рухається,

Bůhť zajisté zachová Sion, a vzdělá města Judská, i budou tu bydliti, a zemi tu dědičně obdrží. [ (Psalms 69:37) Tolikéž i símě služebníků jeho dědičně jí vládnouti budou, a milující jméno jeho v ní přebývati. ]

бо спасе Бог Сіона, і збудує для Юди міста, і замешкають там, і вспадкують його, і нащадки рабів Його посядуть його, й ті, хто любить ім'я Його, житимуть в нім!