Psalms 49

Přednímu kantoru z synů Chóre, žalm.

Для дириґетна хору. Синів Кореєвих. Псалом.

Slyšte to všickni národové, pozorujte všickni obyvatelé zemští.

Слухайте це, всі народи, візьміть до ушей, усі мешканці всесвіту,

Tak z lidu obecného, jako z povýšených, tak bohatý, jako chudý.

і людські сини й сини мужів, разом багатий та вбогий,

Ústa má mluviti budou moudrost, a přemyšlování srdce mého rozumnost.

мої уста казатимуть мудрість, думка ж серця мого розумність,

Nakloním k přísloví ucha svého, a při harfě vykládati budu přípovídku svou.

нахилю своє ухо до приказки, розв'яжу свою загадку лірою!

I proč se báti mám ve dnech zlých, aby nepravost těch, kteříž mi na paty šlapají, mne obklíčiti měla?

Чому маю боятись у день лихоліття, як стане круг мене неправда моїх ошуканців,

Kteříž doufají v svá zboží, a množstvím bohatství svého se chlubí.

які на багатство своє покладають надію, і своїми достатками хваляться?

Žádný bratra svého nijakž vykoupiti nemůže, ani Bohu za něj dáti mzdy vyplacení,

Але жодна людина не викупить брата, не дасть його викупу Богові,

(Neboť by velmi drahé musilo býti vyplacení duše jejich, protož nedovedeť toho na věky),

бо викуп їхніх душ дорогий, і не перестане навіки,

Aby živ byl věčně, a neviděl porušení.

щоб міг він ще жити навіки й не бачити гробу!

Nebo se vídá, že i moudří umírají, blázen a hovadný člověk zaroveň hynou, zboží svého i cizím zanechávajíce.

Та люди побачать, що мудрі вмирають так само, як гинуть невіглас та неук, і лишають для інших багатство своє...

Myšlení jejich jest, že domové jejich věční jsou, a příbytkové jejich od národu do pronárodu; pročež je po krajinách nazývají jmény svými.

Вони думають, ніби доми їхні навіки, місця їхнього замешкання з роду до роду, іменами своїми звуть землі,

Ale člověk v slávě netrvá, jsa podobný hovadům, kteráž hynou.

та не зостається в пошані людина, подібна худобі, що гине!

Taková snažnost jejich jest bláznovstvím při nich, však potomci jejich ústy svými to schvalují. Sélah.

Така їхня дорога глупота для них, та за ними йдуть ті, хто кохає їхню думку. Села.

Jako hovada v pekle skladeni budou, smrt je žráti bude, ale upřímí panovati budou nad nimi v jitře; způsob pak oněchno aby zvetšel, z příbytku svého octnou se v hrobě.

Вони зійдуть в шеол, і смерть їх пасе, немов вівці, а праведники запанують над ними від рання; подоба їхня знищиться, шеол буде мешканням для них...

Ale Bůh vykoupí duši mou z moci pekla, když mne přijme. Sélah.

Та визволить Бог мою душу із влади шеолу, бо Він мене візьме! Села.

Neboj se, když by někdo zbohatl, a když by se rozmnožila sláva domu jeho.

Не лякайся, коли багатіє людина, коли збільшується слава дому її,

Při smrti zajisté ničeho nevezme, aniž sstoupí za ním sláva jeho.

бо, вмираючи, не забере вона всього, її слава не піде за нею!

Ačťkoli duši své, pokudž jest živ, lahodí; k tomu chválí jej i jiní, když sobě čistě povoluje:

Хоч вона свою душу за життя свого хвалить, і славлять тебе, як для себе ти чиниш добро,

A však musí se odebrati za věkem otců svých, a na věky světla neuzří. [ (Psalms 49:21) Summou: Člověk jsa ve cti, neusrozumí-li sobě, bývá učiněn podobný hovadům, kteráž hynou. ]

вона прийде до роду батьків своїх, що світла вони не побачать навіки! Людина в пошані, але нерозумна, подібна худобі, що гине!