Psalms 132

Píseň stupňů. Pamětliv buď, Hospodine, na Davida i na všecka trápení jeho,

Пісня прочан. Згадай, Господи, про Давида, про всі його муки,

Jak se přísahou zavázal Hospodinu, a slib učinil Nejmocnějšímu Jákobovu, řka:

що клявсь Господеві, присягався був Сильному Якова:

Jistě že nevejdu do stánku domu svého, a nevstoupím na postel ložce svého,

Не ввійду я в намет свого дому, не зійду я на ложе постелі своєї,

Aniž dám očím svým usnouti, ani víčkám svým zdřímati,

не дам сну своїм очам, дрімання повікам своїм,

Dokudž nenajdu místa Hospodinu, k příbytkům Nejmocnějšímu Jákobovu.

аж поки не знайду я для Господа місця, місця перебування для Сильного Якова!

Aj, uslyšavše o ní, že byla v kraji Efratském, našli jsme ji na polích Jaharských.

Ось ми чули про Нього в Ефрафі, на Яарських полях ми знайшли Його.

Vejdemeť již do příbytků jeho, a skláněti se budeme u podnoží noh jeho.

Увійдім же в мешкання Його, поклонімось підніжкові ніг Його!

Povstaniž, Hospodine, a vejdi do odpočinutí svého, ty i truhla velikomocnosti tvé.

Встань же Господи, йди до Свого відпочинку, Ти й ковчег сили Твоєї!

Kněží tvoji ať se zobláčejí v spravedlnost, a svatí tvoji ať vesele prozpěvují.

Священики Твої хай зодягнуться в правду, і будуть співати Твої богобійні!

Pro Davida služebníka svého neodvracejž tváři pomazaného svého.

Ради Давида, Свого раба, не відвертай лиця від Свого помазанця.

Učinilť jest Hospodin pravdomluvnou přísahu Davidovi, aniž se od ní uchýlí, řka: Z plodu života tvého posadím na trůn tvůj.

Господь присягнув був Давидові правду, і не відступить від неї: Від плоду утроби твоєї Я посаджу на престолі твоїм!

Budou-li ostříhati synové tvoji smlouvy mé a svědectví mých, kterýmž je vyučovati budu, také i synové jejich až na věky seděti budou na stolici tvé.

Якщо будуть синове твої пильнувати Мого заповіта й свідоцтва Мого, що його Я навчатиму їх, то й сини їхні на вічні віки будуть сидіти на троні твоїм!

Neboť jest vyvolil Hospodin Sion, oblíbil jej sobě za svůj příbytek, řka:

Бо вибрав Сіона Господь, уподобав його на оселю Собі:

Toť bude obydlí mé až na věky, tuť přebývati budu, nebo jsem sobě to oblíbil.

То місце Мого відпочинку на вічні віки, пробуватиму тут, бо його уподобав,

Potravu jeho hojným požehnáním rozmnožím, chudé jeho chlebem nasytím,

поживу його щедро благословлю, і хлібом убогих його нагодую!

A kněží jeho v spasení zobláčím, a svatí jeho vesele prozpěvovati budou.

Священиків його зодягну у спасіння, а його богобійні співатимуть радісно.

Tuť způsobím, aby zkvetl roh Davidův; připravím svíci pomazanému svému.

Я там вирощу рога Давидового, для Свого помазанця вготую світильника,

Nepřátely jeho v hanbu zobláčím, nad ním pak kvésti bude koruna jeho.

ворогів його соромом позодягаю, а на ньому корона його буде сяяти!