Job 41

41:1

Není žádného tak smělého, kdo by jej zbudil, kdož tedy postaví se přede mnou?

Тож надія твоя неправдива, на сам вигляд його упадеш.

41:2

Kdo mne čím předšel, abych se jemu odplacel? Cožkoli jest pode vším nebem, mé jest.

Нема смільчака, щоб його він збудив, а хто ж перед обличчям Моїм зможе стати?

41:3

Nebudu mlčeti o údech jeho, a o síle výborného sformování jeho.

Хто вийде навпроти Мене й буде цілий? Що під небом усім це Моє!

41:4

Kdo odkryl svrchek oděvu jeho? S dvojitými udidly svými kdo k němu přistoupí?

Не буду мовчати про члени його, про стан його сили й красу його складу.

41:5

Vrata úst jeho kdo otevře? Okolo zubů jeho jest hrůza.

Хто відкриє поверхню одежі його? Хто підійде коли до двійних його щелепів?

41:6

Šupiny jeho pevné jako štítové sevřené velmi tuze.

Двері обличчя його хто відчинить? Навколо зубів його жах!

41:7

Jedna druhé tak blízko jest, že ani vítr nevchází mezi ně.

Його спина канали щитів, поєднання їх крем'яная печать.

41:8

Jedna druhé se přídrží, a nedělí se.

Одне до одного доходить, а вітер між ними не пройде.

41:9

Od kýchání jeho zažžehá se světlo, a oči jeho jsou jako záře svitání.

Одне до одного притверджені, сполучені, і не відділяться.

41:10

Z úst jeho jako pochodně vycházejí, a jiskry ohnivé vyskakují.

Його чхання засвічує світло, а очі його як повіки зорі світової!

41:11

Z chřípí jeho vychází dým, jako z kotla vroucího aneb hrnce.

Бухає полум'я з пащі його, вириваються іскри огненні!

41:12

Dýchání jeho uhlí rozpaluje, a plamen z úst jeho vychází.

Із ніздер його валить дим, немов з того горшка, що кипить та біжить.

41:13

V šíji jeho přebývá síla, a před ním utíká žalost.

Його подих розпалює вугіль, і бухає полум'я з пащі його.

41:14

Kusové masa jeho drží se spolu; celistvé jest v něm, aniž se rozdrobuje.

Сила ночує на шиї його, а страх перед ним утікає.

41:15

Srdce jeho tuhé jest jako kámen, tak tuhé, jako úlomek zpodního žernovu.

М'ясо нутра його міцно тримається, воно в ньому тверде, не хитається.

41:16

Vyskýtání jeho bojí se nejsilnější, až se strachem i vyčišťují.

Його серце, мов з каменя вилите, і тверде, як те долішнє жорно!

41:17

Meč stihající jej neostojí, ani kopí, šíp neb i pancíř.

Як підводиться він, перелякуються силачі, та й ховаються з жаху.

41:18

Pokládá železo za plevy, ocel za dřevo shnilé.

Той меч, що досягне його, не встоїть, ані спис, ані ратище й панцер.

41:19

Nezahání ho střela, v stéblo obrací se jemu kamení prakové.

За солому залізо вважає, а мідь за гнилу деревину!

41:20

Za stéblo počítá střelbu, a posmívá se šermování kopím.

Син лука, стріла, не примусит увтікати його, каміння із пращі для нього зміняється в сіно.

41:21

Pod ním ostré střepiny, stele sobě na věci špičaté jako na blátě.

Булаву уважає він за соломинку, і сміється із посвисту ратища.

41:22

Působí, aby vřelo v hlubině jako v kotle, a kormoutilo se moře jako v moždíři.

Під ним гостре череп'я, лягає на гостре, немов у болото.

41:23

Za sebou patrnou činí stezku, až sezdá, že propast má šediny.

Чинить він, що кипить глибочінь, мов горня, і обертає море в окріп.

41:24

Žádného není na zemi jemu podobného, aby tak učiněn byl bez strachu.

Стежка світить за ним, а безодня здається йому сивиною.

41:25

Cokoli vysokého jest, za nic pokládá, jest králem nade všemi šelmami.

Немає подоби йому на землі, він безстрашним створений,

41:26

він бачить усе, що високе, він цар над усім пишним звір'ям!