Proverbs 2

2:1

Synu můj, přijmeš-li slova má, a přikázaní má schováš-li u sebe;

Υιε μου, εαν δεχθης τους λογους μου και ταμιευσης τας εντολας μου παρα σεαυτω,

2:2

Nastavíš-li moudrosti ucha svého, a nakloníš-li srdce svého k opatrnosti;

ωστε να προσεξη το ωτιον σου εις την σοφιαν, να κλινης την καρδιαν σου εις την συνεσιν

2:3

Ovšem, jestliže na rozumnost zavoláš, a na opatrnost zvoláš-li;

και εαν επικαλεσθης την φρονησιν, και υψωσης την φωνην σου εις την συνεσιν

2:4

Budeš-li jí hledati jako stříbra, a jako pokladů pilně vyhledávati jí:

εαν ζητησης αυτην ως αργυριον και εξερευνησης αυτην ως κεκρυμμενους θησαυρους,

2:5

Tehdy porozumíš bázni Hospodinově, a známosti Boží nabudeš;

τοτε θελεις εννοησει τον φοβον του Κυριου και θελεις ευρει την επιγνωσιν του Θεου.

2:6

Nebo Hospodin dává moudrost, z úst jeho umění a opatrnost.

Διοτι ο Κυριος διδει σοφιαν εκ του στοματος αυτου εξερχεται γνωσις και συνεσις.

2:7

Chová upřímým dlouhověkosti, pavézou jest chodícím v sprostnosti,

Αποταμιευει σωτηριαν εις τους ευθεις ειναι ασπις εις τους περιπατουντας εν ακεραιοτητι,

2:8

Ostříhaje stezek soudu; on cesty svatých svých ostříhá.

υπερασπιζων τας οδους της δικαιοσυνης και φυλαττων την οδον των οσιων αυτου.

2:9

Tehdy porozumíš spravedlnosti a soudu, a upřímosti i všeliké cestě dobré,

Τοτε θελεις εννοησει δικαιοσυνην και κρισιν και ευθυτητα, πασαν οδον αγαθην.

2:10

Když vejde moudrost v srdce tvé, a umění duši tvé se zalíbí.

Εαν η σοφια εισελθη εις την καρδιαν σου και η γνωσις ηδυνη την ψυχην σου,

2:11

Prozřetelnost ostříhati bude tebe, a opatrnost zachová tě,

ορθη βουλη θελει σε φυλαττει, συνεσις θελει σε διατηρει

2:12

Vysvobozujíc tě od cesty zlé, a od lidí mluvících věci převrácené,

δια να σε ελευθερονη απο της οδου της πονηρας, απο ανθρωπου λαλουντος δολια,

2:13

Kteříž opouštějí stezky přímé, aby chodili po cestách tmavých,

οιτινες εγκαταλειπουσι τας οδους της ευθυτητος, δια να περιπατωσιν εν ταις οδοις του σκοτους

2:14

Kteříž se veselí ze zlého činění, plésají v převrácenostech nejhorších,

οιτινες ηδυνονται εις το να καμνωσι κακον, χαιρουσιν εις τας διαστροφας της κακιας,

2:15

Jejichž stezky křivolaké jsou, anobrž zmotaní jsou na cestách svých;

των οποιων αι οδοι ειναι σκολιαι και αι πορειαι αυτων διεστραμμεναι

2:16

Vysvobozujíc tě i od ženy postranní, od cizí, kteráž řečmi svými lahodí,

δια να σε ελευθερονη απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης με τους λογους αυτης,

2:17

Kteráž opouští vůdce mladosti své, a na smlouvu Boha svého se zapomíná;

ητις εγκατελιπε τον επιστηθιον της νεοτητος αυτης και ελησμονησε την διαθηκην του Θεου αυτης.

2:18

K smrti se zajisté nachyluje dům její, a k mrtvým stezky její;

Διοτι ο οικος αυτης καταβιβαζει εις τον θανατον, και τα βηματα αυτης εις τους νεκρους

2:19

Kteřížkoli vcházejí k ní, nenavracují se zase, aniž trefují na cestu života;

παντες οι εισερχομενοι προς αυτην δεν επιστρεφουσιν ουδε αναλαμβανουσι τας οδους της ζωης

2:20

Abys chodil po cestě dobrých, a stezek spravedlivých abys ostříhal.

δια να περιπατης εν τη οδω των αγαθων και να φυλαττης τας τριβους των δικαιων.

2:21

Nebo upřímí bydliti budou v zemi, a pobožní zůstanou v ní;

Διοτι οι ευθεις θελουσι κατοικησει την γην, και οι τελειοι θελουσιν εναπολειφη εν αυτη.

2:22

Bezbožní pak z země vyťati budou, a přestupníci vykořeněni budou z ní.

Οι δε ασεβεις θελουσιν εκκοπη απο της γης, και οι παρανομοι θελουσιν εκριζωθη απ αυτης.