Psalms 78

Vyučující, Azafovi. Pozoruj, lide můj, zákona mého, nakloňte uší svých k slovům úst mých.

Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.

Otevru v podobenství ústa svá, vypravovati budu přípovídky starobylé.

[] Özdeyişlerle söze başlayacağım, Eski sırları anlatacağım,

Co jsme slýchali i poznali, a co nám otcové naši vypravovali,

Duyduğumuzu, bildiğimizi, Atalarımızın bize anlattığını.

Nezatajíme toho před syny jejich, kteříž budoucím potomkům svým vypravovati budou chvály Hospodinovy, ano i moc jeho a divné skutky jeho, kteréž činil.

Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz; RAB’bin övgüye değer işlerini, Gücünü, yaptığı harikaları Gelecek kuşağa duyuracağız.

Neboť jest vyzdvihl svědectví v Jákobovi, a zákon vydal v Izraeli, což přikázal otcům našim, aby v známost uvodili synům svým,

RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi, İsrail’e yasa koydu. Bunları çocuklarına öğretsinler diye Atalarımıza buyruk verdi.

Aby to poznal věk potomní, synové, kteříž se zroditi měli, a ti povstanouce, aby vypravovali dítkám svým,

Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler, Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,

Aby pokládali v Bohu naději svou, a nezapomínali se na skutky Boha silného, ale ostříhali přikázaní jeho,

Tanrı’ya güven duysunlar, Tanrı’nın yaptıklarını unutmasınlar, O’nun buyruklarını yerine getirsinler;

Aby nebývali jako otcové jejich, pokolení zpurné a protivné, národ, kterýž nenapravil srdce svého, a nebyl věrný Bohu silnému duch jeho.

Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı, Yüreği kararsız, Tanrı’ya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.

Jako synové Efraim zbrojní, ač uměle z lučiště stříleli, však v čas boje zpět se obrátili,

Oklarla, yaylarla kuşanmış Efrayimoğulları Savaş günü sırtlarını döndüler.

Nebo neostříhali smlouvy Boží, a v zákoně jeho zpěčovali se choditi.

Tanrı’nın antlaşmasına uymadılar, O’nun yasasına göre yaşamayı reddettiler.

Zapomenuli se na činy jeho, a na divné skutky jeho, kteréž jim ukázal.

Unuttular O’nun işlerini, Kendilerine gösterdiği harikaları.

Před otci jejich činil divy v zemi Egyptské, na poli Soan.

[] Mısır’da, Soan bölgesinde Tanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.

Rozdělil moře, a převedl je; učinil, aby stály vody jako hromada.

[] Denizi yarıp geçirmişti onları, Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.

Vedl je ve dne v oblace, a každé noci v jasném ohni.

[] Gündüz bulutla, Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.

Protrhl skály na poušti, a napájel je jako z propastí velikých.

[] Çölde kayaları yarmış, Sanki dipsiz kaynaklardan Onlara kana kana su içirmişti.

Vyvedl potoky z skály, a učinil, aby vody tekly jako řeky.

Kayadan akarsular fışkırtmış, Suları ırmak gibi akıtmıştı.

A však vždy přičíněli hříchů proti němu, a popouzeli Nejvyššího na poušti.

Ama onlar çölde Yüceler Yücesi’ne başkaldırarak Günah işlemeye devam ettiler.

A pokoušeli Boha silného v srdci svém, žádajíce pokrmu podlé líbosti své.

[] Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek İçlerinde Tanrı’yı denediler.

A mluvili proti Bohu, řkouce: Zdaliž bude moci Bůh silný připraviti stůl na této poušti?

“Tanrı çölde sofra kurabilir mi?” diyerek, Tanrı’ya karşı konuştular.

Aj, udeřilť jest v skálu, a tekly vody, a řeky se rozvodnily. Zdali také bude moci dáti chleba? Zdali nastrojí masa lidu svému?

“Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı, Dereler taştı. Peki, ekmek de verebilir mi, Et sağlayabilir mi halkına?”

A protož uslyšav Hospodin, rozhněval se, a oheň zažžen jest proti Jákobovi, a prchlivost vstoupila na Izraele,

RAB bunu duyunca çok öfkelendi, Yakup’a ateş püskürdü, Öfkesi tırmandı İsrail’e karşı;

Proto že se nedověřili Bohu, a neměli naděje v spasení jeho,

Çünkü Tanrı’ya inanmıyorlardı, O’nun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.

Ačkoli rozkázal oblakům shůry, a průduchy nebeské otevřel,

Yine de RAB buyruk verdi bulutlara, Kapaklarını açtı göklerin;

A dštil na ně mannou ku pokrmu, a obilé nebeské dával jim.

[] Man yağdırdı onları beslemek için, Göksel tahıl verdi onlara.

Chléb mocných jedl člověk, seslal jim pokrmů do sytosti.

Meleklerin ekmeğini yedi her biri, Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.

Obrátil vítr východní u povětří, a přivedl mocí svou vítr polední.

Doğu rüzgarını estirdi göklerde, Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.

I dštil na ně masem jako prachem, a ptactvem pernatým jako pískem mořským.

Toz gibi et yağdırdı başlarına, Deniz kumu kadar kuş;

Spustil je do prostřed vojska jejich, a všudy vůkol stanů jejich.

Ordugahlarının ortasına, Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.

I jedli, a nasyceni jsou hojně, a dal jim to, čehož žádali.

Yediler, tıka basa doydular, İsteklerini yerine getirdi Tanrı.

Ještě nevyplnili žádosti své, ještě pokrm byl v ústech jejich,

Ancak onlar isteklerine doymadan, Daha ağızları doluyken,

A v tom prchlivost Boží připadla na ně, a zbil tučné jejich, a přední Izraelské porazil.

Tanrı’nın öfkesi parladı üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi İsrail yiğitlerini.

S tím se vším vždy ještě hřešili, a nevěřili předivným skutkům jeho.

Yine de günah işlemeye devam ettiler, O’nun harikalarına inanmadılar.

A protož dopustil na ně, že marně skonali dny své, a léta svá s chvátáním.

Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk, Yıllarını dehşet içinde bitirdi.

Když je hubil, jestliže ho hledali, a zase k Bohu silnému hned na úsvitě se navraceli,

Tanrı onları öldürdükçe O’na yönelmeye, İstekle O’nu yeniden aramaya başlıyorlardı.

Rozpomínajíce se na to, že Bůh byl skála jejich, a Bůh silný nejvyšší vykupitel jejich:

Tanrı’nın kayaları olduğunu, Yüce Tanrı’nın kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.

(Ačkoli mu s pochlebenstvím mluvili ústy svými, a jazykem svým lhali jemu.

Oysa ağızlarıyla O’na yaltaklanıyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardı.

A srdce jejich nebylo upřímé před ním, aniž se věrně měli v smlouvě jeho),

[] O’na yürekten bağlı değillerdi, Antlaşmasına sadık kalmadılar.

On jsa milosrdný, odpouštěl nepravosti jejich, a nezahladil jich; častokrát odvracel hněv svůj, a nevzbuzoval vší zůřivosti své.

Yine de Tanrı sevecendi, Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabını göstermedi.

Nebo pamatoval, že jsou tělo, vítr, kterýž odchází, a nenavracuje se zase.

Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.

Kolikrát jsou ho dráždili na poušti, a k bolesti přivodili na pustinách.

Çölde kaç kez O’na başkaldırdılar, Issız yerlerde O’nu gücendirdiler!

Týž i týž navracujíce se, pokoušeli Boha silného, a svatému Izraelskému cíle vyměřovali.

Defalarca denediler Tanrı’yı, İncittiler İsrail’in Kutsalı’nı.

Nepamatovali na moc jeho, a na ten den, v kterémž je vysvobodil z ssoužení,

Anımsamadılar O’nun güçlü elini, Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,

Když činil v Egyptě znamení svá, a zázraky své na poli Soan,

Mısır’da gösterdiği belirtileri, Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.

Když obrátil v krev řeky a potoky jejich, tak že jich píti nemohli.

[] Mısır’ın kanallarını kana çevirdi, Sularını içemediler.

Dopustil na ně směsici žížal, aby je žraly, a žáby, aby je hubily.

[] [] Gönderdiği at sinekleri yedi halkı, Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.

A dal chroustům úrody jejich, a úsilí jejich kobylkám.

[] Ekinlerini tırtıllara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.

Stloukl krupami réví jejich, a stromy fíkové jejich ledem.

[] Asmalarını doluyla, Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.

Vydal krupobití na hovada jejich, a na dobytek jejich uhlí řeřavé.

Büyükbaş hayvanlarını kırgına, Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.

Poslal na ně prchlivost hněvu svého, rozpálení, zůřivost i ssoužení, dopustiv na ně anděly zlé.

Üzerlerine kızgın öfkesini, Gazap, hışım, bela Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.

Uprostrannil stezku prchlivosti své, neuchoval od smrti duše jejich, ano i na hovada jejich mor dopustil.

Yol verdi öfkesine, Canlarını ölümden esirgemedi, Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.

A pobil všecko prvorozené v Egyptě, prvotiny síly v staních Chamových.

[] Mısır’da bütün ilk doğanları, Ham’ın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.

Ale lid svůj vyvedl jako ovce, a vodil se s nimi jako s stádem po poušti.

[] Kendi halkını davar gibi götürdü, Çölde onları bir sürü gibi güttü.

Vodil je v bezpečnosti, tak že nestrašili, nepřátely pak jejich přikrylo moře,

[] Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar; Düşmanlarınıysa deniz yuttu.

Až je přivedl ku pomezí svatosti své, na horu tu, kteréž dobyla pravice jeho.

[] Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına, Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.

Vyhnav před tváří jejich národy, způsobil to, aby jim na provazec dědictví jejich přišli, a aby přebývala v staních jejich pokolení Izraelská.

[] Önlerinden ulusları kovdu, Mülk olarak topraklarını İsrail oymakları arasında bölüştürdü. Halkını konutlarına yerleştirdi.

Však vždy předce pokoušeli a dráždili Boha nejvyššího, a svědectví jeho neostříhali.

[] Ama onlar yüce Tanrı’yı denediler, O’na başkaldırdılar, Koşullarına uymadılar.

Ale zpět odšedše, převráceně činili, jako i předkové jejich; uchýlili se jako mylné lučiště.

Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler, Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.

Nebo popouzeli ho výsostmi svými, a rytinami svými k horlení přivedli jej.

Puta taptıkları yerlerle O’nu kızdırdılar, Putlarıyla O’nu kıskandırdılar.

Slyšel Bůh, a rozhněval se, a u velikou ošklivost vzal Izraele,

Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi, İsrail’i büsbütün reddetti.

Tak že opustiv příbytek v Sílo, stánek, kterýž postavil mezi lidmi,

[] İnsanlar arasında kurduğu çadırı, Şilo’daki konutunu terk etti.

Vydal v zajetí sílu svou, a slávu svou v ruce nepřítele.

[] Kudretini tutsaklığa, Görkemini düşman eline teslim etti.

Dal pod meč lid svůj, a na dědictví své se rozhněval.

Halkını kılıç önüne sürdü, Öfkesini kendi halkından çıkardı.

Mládence jeho sežral oheň, a panny jeho nebyly chváleny.

Gençlerini ateş yuttu, Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.

Kněží jejich od meče padli, a vdovy jejich neplakaly.

Kâhinleri kılıç altında öldü, Dul kadınları ağlayamadı.

Potom pak procítil Pán jako ze sna, jako silný rek, kterýž po víně sobě vykřikuje.

O zaman Rab uykudan uyanır gibi, Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.

A ranil nepřátely své po zadu, a u věčné pohanění je vydal.

Düşmanlarını püskürttü, Onları sonsuz utanca boğdu.

Ačkoli pak pohrdl stánkem Jozefovým, a pokolení Efraimova nevyvolil,

Tanrı Yusuf soyunu reddetti, Efrayim oymağını seçmedi;

Však vyvolil pokolení Judovo, horu Sion, kterouž zamiloval.

Ancak Yahuda oymağını, Sevdiği Siyon Dağı’nı seçti.

A vystavěl sobě, jako hrad vysoký, svatyni svou, jako zemi, kterouž utvrdil na věky.

Tapınağını doruklar gibi, Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.

A vyvolil Davida služebníka svého, vzav jej od chlévů stáda.

[] Kulu Davut’u seçti, Onu koyun ağılından aldı.

Když chodil za ovcemi březími, zavedl jej, aby pásl Jákoba, lid jeho, a Izraele, dědictví jeho.

Halkı Yakup’u, kendi halkı İsrail’i gütmek için, Onu yavru kuzuların ardından getirdi.

Kterýž pásl je v upřímnosti srdce svého, a zvláštní opatrností rukou svých vodil je.

Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti, Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.