Psalms 22

Přednímu zpěváku k času jitřnímu, žalm Davidův.

[] Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin? Niçin bana yardım etmekten, Haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun?

Bože můj, Bože můj, pročež jsi mne opustil? Vzdálils se od spasení mého a od slov naříkání mého.

Ey Tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun, Gece sesleniyorum, yine rahat yok bana.

Bože můj, přes celý den volám, a neslyšíš, i v noci, a nemohu se utajiti.

Oysa sen kutsalsın, İsrail’in övgüleri üzerine taht kuran sensin.

Ty zajisté jsi svatý, zůstávající vždycky k veliké chvále Izraelovi.

Sana güvendiler atalarımız, Sana dayandılar, onları kurtardın.

V toběť doufali otcové naši, doufali, a vysvobozovals je.

Sana yakarıp kurtuldular, Sana güvendiler, aldanmadılar.

K tobě volávali, a spomáhals jim; v tobě doufali, a nebývali zahanbeni.

Ama ben insan değil, toprak kurduyum, İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.

Já pak červ jsem, a ne člověk, útržka lidská a povrhel vůbec.

[] Beni gören herkes alay ediyor, Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki,

Všickni, kteříž mne vidí, posmívají se mi, ošklebují se, a hlavami potřásají, říkajíce:

[] “Sırtını RAB’be dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin!”

Spustiltě se na Hospodina, nechť ho vysvobodí; nechať jej vytrhne, poněvadž se mu v něm zalíbilo.

Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin.

Ješto ty jsi, kterýž jsi mne vyvedl z života, ustaviv mne v doufání při prsích matky mé.

Doğuşumdan beri sana teslim edildim, Ana rahminden beri Tanrım sensin.

Na tebeť jsem uvržen od narození svého, od života matky mé Bůh můj ty jsi.

Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, Yardım edecek kimse yok.

Nevzdalujž se ode mne, nebo ssoužení blízké jest, a nemám spomocníka.

Boğalar kuşatıyor beni, Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi.

Obkličujíť mne býkové mnozí, silní volové z Bázan obstupují mne.

Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi Ağızlarını açıyorlar bana.

Otvírají na mne ústa svá, jako lev rozsapávající a řvoucí.

Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.

Jako voda rozplynul jsem se, a rozstoupily se všecky kosti mé, a srdce mé jako vosk rozpustilo se u prostřed vnitřností mých.

[] Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, Dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın.

Vyprahla jako střepina síla má, a jazyk můj přilnul k dásním mým, anobrž v prachu smrti položils mne.

Köpekler kuşatıyor beni, Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar.

Nebo psi obskočili mne, rota zlostníků oblehla mne, zprobijeli ruce mé i nohy mé.

Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar.

Mohl bych sčísti všecky kosti své, oni pak hledí na mne, a dívají se mi.

[] Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Elbisem için kura çekiyorlar.

Dělí mezi sebou roucha má, a o můj oděv mecí los.

Ama sen, ya RAB, uzak durma; Ey gücüm benim, yardımıma koş!

Ale ty, Hospodine, nevzdalujž se, sílo má, přispěj k spomožení mému.

Canımı kılıçtan, Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar!

Vychvať od meče duši mou, a z moci psů jedinkou mou.

Kurtar beni aslanın ağzından, Yaban öküzlerinin boynuzundan. Yanıt ver bana!

Zachovej mne od úst lva, a od rohů jednorožcových vyprosť mne.

[] Adını kardeşlerime duyurayım, Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım:

I budu vypravovati bratřím svým o jménu tvém, u prostřed shromáždění chváliti tě budu, řka:

Ey sizler, RAB’den korkanlar, O’na övgüler sunun! Ey Yakup soyu, O’nu yüceltin! Ey İsrail soyu, O’na saygı gösterin!

Kteříž se bojíte Hospodina, chvalte jej, všecko símě Jákobovo ctěte jej, a boj se ho všecka rodino Izraelova.

Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi.

Nebo nepohrdá, ani se odvrací od trápení ztrápeného, aniž skrývá tváři své od něho, nýbrž když k němu volá, vyslýchá jej.

Övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta, Senden korkanların önünde yerine getireceğim adaklarımı.

O tobě chvála má v shromáždění velikém, sliby své plniti budu před těmi, kteříž se bojí tebe.

Yoksullar yiyip doyacak, RAB’be yönelenler O’na övgü sunacak. Sonsuza dek ömrünüz tükenmesin!

Jísti budou tiší a nasyceni budou, chváliti budou Hospodina ti, kteříž ho hledají, živo bude srdce vaše na věky.

Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp RAB’be dönecek, Ulusların bütün soyları O’nun önünde yere kapanacak.

Rozpomenou a obrátí se k Hospodinu všecky končiny země, a skláněti se budou před ním všecky čeledi národů.

Çünkü egemenlik RAB’bindir, Ulusları O yönetir.

Nebo Hospodinovo jest království, a onť panuje nad národy.

Yeryüzündeki bütün zenginler doyacak Ve O’nun önünde yere kapanacak, Toprağa gidenler, Ölümlerine engel olamayanlar, Eğilecekler O’nun önünde.

Jísti budou a skláněti se před ním všickni tuční země, jemu se klaněti budou všickni sstupující do prachu, a kteříž duše své nemohou při životu zachovati.

Gelecek kuşaklar O’na kulluk edecek, Rab yeni kuşaklara anlatılacak.

Símě jejich sloužiti mu bude, a přičteno bude ku Pánu v každém věku. [ (Psalms 22:32) Přijdouť, a lidu, kterýž z nich vyjde, vypravovati budou spravedlnost jeho; nebo ji skutkem vykonal. ]

O’nun kurtarışını, “Rab yaptı bunları” diyerek, Henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.