Psalms 132

Píseň stupňů. Pamětliv buď, Hospodine, na Davida i na všecka trápení jeho,

Ya RAB, Davut’un hatırı için, Çektiği bütün zorlukları, Sana nasıl ant içtiğini, Yakup’un güçlü Tanrısı’na adak adadığını anımsa:

Jak se přísahou zavázal Hospodinu, a slib učinil Nejmocnějšímu Jákobovu, řka:

Ya RAB, Davut’un hatırı için, Çektiği bütün zorlukları, Sana nasıl ant içtiğini, Yakup’un güçlü Tanrısı’na adak adadığını anımsa:

Jistě že nevejdu do stánku domu svého, a nevstoupím na postel ložce svého,

“Evime gitmeyeceğim, Yatağıma uzanmayacağım,

Aniž dám očím svým usnouti, ani víčkám svým zdřímati,

Gözlerime uyku girmeyecek, Göz kapaklarım kapanmayacak,

Dokudž nenajdu místa Hospodinu, k příbytkům Nejmocnějšímu Jákobovu.

RAB’be bir yer, Yakup’un güçlü Tanrısı’na bir konut buluncaya dek.”

Aj, uslyšavše o ní, že byla v kraji Efratském, našli jsme ji na polích Jaharských.

[] Antlaşma Sandığı’nın Efrata’da olduğunu duyduk, Onu Yaar kırlarında bulduk.

Vejdemeť již do příbytků jeho, a skláněti se budeme u podnoží noh jeho.

“RAB’bin konutuna gidelim, Ayağının taburesi önünde tapınalım” dedik.

Povstaniž, Hospodine, a vejdi do odpočinutí svého, ty i truhla velikomocnosti tvé.

Çık, ya RAB, yaşayacağın yere, Gücünü simgeleyen sandıkla birlikte.

Kněží tvoji ať se zobláčejí v spravedlnost, a svatí tvoji ať vesele prozpěvují.

Kâhinlerin doğruluğu kuşansın, Sadık kulların sevinç çığlıkları atsın.

Pro Davida služebníka svého neodvracejž tváři pomazaného svého.

Kulun Davut’un hatırı için, Meshettiğin krala yüz çevirme.

Učinilť jest Hospodin pravdomluvnou přísahu Davidovi, aniž se od ní uchýlí, řka: Z plodu života tvého posadím na trůn tvůj.

[] RAB Davut’a kesin ant içti, Andından dönmez: “Senin soyundan birini tahtına oturtacağım.

Budou-li ostříhati synové tvoji smlouvy mé a svědectví mých, kterýmž je vyučovati budu, také i synové jejich až na věky seděti budou na stolici tvé.

Eğer oğulların antlaşmama, Vereceğim öğütlere uyarlarsa, Onların oğulları da sonsuza dek Senin tahtına oturacak.”

Neboť jest vyvolil Hospodin Sion, oblíbil jej sobě za svůj příbytek, řka:

Çünkü RAB Siyon’u seçti, Onu konut edinmek istedi.

Toť bude obydlí mé až na věky, tuť přebývati budu, nebo jsem sobě to oblíbil.

“Sonsuza dek yaşayacağım yer budur” dedi, “Burada oturacağım, çünkü bunu kendim istedim.

Potravu jeho hojným požehnáním rozmnožím, chudé jeho chlebem nasytím,

Çok bereketli kılacağım erzağını, Yiyecekle doyuracağım yoksullarını.

A kněží jeho v spasení zobláčím, a svatí jeho vesele prozpěvovati budou.

Kurtuluşla donatacağım kâhinlerini; Hep sevinç ezgileri söyleyecek sadık kulları.

Tuť způsobím, aby zkvetl roh Davidův; připravím svíci pomazanému svému.

[] Burada Davut soyundan güçlü bir kral çıkaracağım, Meshettiğim kralın soyunu Işık olarak sürdüreceğim.

Nepřátely jeho v hanbu zobláčím, nad ním pak kvésti bude koruna jeho.

Düşmanlarını utanca bürüyeceğim, Ama onun başındaki taç parıldayacak.”