Psalms 102

Modlitba chudého, když sevřín jsa, před Hospodinem vylévá žádosti své.

Ya RAB, duamı işit, Yakarışım sana erişsin.

Hospodine, slyš modlitbu mou, a volání mé přijdiž k tobě.

Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme, Kulak ver sesime, Seslenince yanıt ver bana hemen.

Neskrývej tváři své přede mnou, v den ssoužení mého nakloň ke mně ucha svého; když k tobě volám, rychle vyslyš mne.

Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, Kemiklerim ateş gibi yanıyor.

Nebo mizejí jako dým dnové moji, a kosti mé jako ohniště vypáleny jsou.

Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, Ekmek yemeyi bile unuttum.

Poraženo jest jako bylina, a usvadlo srdce mé, tak že jsem chleba svého jísti zapomenul.

Bir deri bir kemiğe döndüm Acı acı inlemekten.

Od hlasu lkání mého přilnuly kosti mé k kůži mé.

Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum, Viranelerdeki kukumav gibiyim.

Podobný jsem učiněn pelikánu na poušti, jsem jako výr na pustinách.

Gözüme uyku girmiyor, Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.

Bdím, a jsem jako vrabec osamělý na střeše.

Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor, Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.

Každý den utrhají mi nepřátelé moji, a posměvači moji proklínají mnou.

Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.

Nebo jídám popel jako chléb, a k nápoji svému slz přiměšuji,

Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.

Pro rozhněvání tvé a zažžený hněv tvůj; nebo zdvihna mne, hodils mnou.

Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte, Ot gibi sararmaktayım.

Dnové moji jsou jako stín nachýlený, a já jako tráva usvadl jsem.

[] Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Ünün kuşaklar boyu sürer.

Ale ty, Hospodine, na věky zůstáváš, a památka tvá od národu až do pronárodu.

Kalkıp Siyon’a sevecenlik göstereceksin, Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.

Ty povstana, smiluješ se nad Sionem, nebo čas jest učiniti milost jemu, a čas uložený přišel.

Kulların onun taşlarından hoşlanır, Tozunu bile severler.

Nebo líbost mají služebníci tvoji v kamení jeho, a nad prachem jeho slitují se,

Uluslar RAB’bin adından, Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.

Aby se báli pohané jména Hospodinova, a všickni králové země slávy tvé,

Çünkü RAB Siyon’u yeniden kuracak, Görkem içinde görünecek.

Když by Hospodin vzdělal Sion, a ukázal se v slávě své,

Yoksulların duasına kulak verecek, Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.

Když by popatřil k modlitbě poníženého lidu, nepohrdaje modlitbou jejich.

Bunlar gelecek kuşak için yazılsın, Öyle ki, henüz doğmamış insanlar RAB’be övgüler sunsun.

Budeť to zapsáno pro budoucí potomky, a lid, kterýž má stvořen býti, chváliti bude Hospodina,

RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı, Göklerden yeryüzünü gözetledi,

Že shlédl s výsosti svatosti své. Hospodin s nebe na zemi že popatřil,

Tutsakların iniltisini duymak, Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.

Aby vyslyšel vzdychání vězňů, a rozvázal ty, kteříž již k smrti oddání byli,

Böylece halklar ve krallıklar RAB’be tapınmak için toplanınca, O’nun adı Siyon’da, Övgüsü Yeruşalim’de duyurulacak.

Aby vypravovali na Sionu jméno Hospodinovo, a chválu jeho v Jeruzalémě,

Böylece halklar ve krallıklar RAB’be tapınmak için toplanınca, O’nun adı Siyon’da, Övgüsü Yeruşalim’de duyurulacak.

Když se spolu shromáždí národové a království, aby sloužili Hospodinu.

RAB gücümü kırdı yaşam yolunda, Ömrümü kısalttı.

Ztrápilť jest na cestě sílu mou, ukrátil dnů mých,

“Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!” dedim. “Senin yılların kuşaklar boyu sürer!

Až jsem řekl: Můj Bože, nebeř mne u prostřed dnů mých; od národu zajisté až do pronárodu jsou léta tvá,

[] “Çok önceden attın dünyanın temellerini, Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.

I prvé nežlis založil zemi, a dílo rukou svých, nebesa.

Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın. Hepsi bir giysi gibi eskiyecek. Onları bir kaftan gibi değiştireceksin, Geçip gidecekler.

Onať pominou, ty pak zůstáváš; všecky ty věci jako roucho zvetšejí, jako oděv změníš je, a změněny budou.

Ama sen hep aynısın, Yılların tükenmeyecek.

Ty pak jsi tentýž, a léta tvá nikdy nepřestanou. [ (Psalms 102:29) Synové služebníků tvých bydliti budou, a símě jejich zmocní se před tebou. ]

Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları, Senin önünde duracak soyları.”