Proverbs 5

Synu můj, pozoruj moudrosti mé, k opatrnosti mé nakloň ucha svého,

Oğlum, bilgeliğime dikkat et, Akıllıca sözlerime kulak ver.

Abys ostříhal prozřetelnosti, a rtové tvoji šetřili umění.

Böylelikle her zaman sağgörülü olur, Dudaklarınla bilgiyi korursun.

Nebo rtové cizí ženy strdí tekou, a měkčejší nad olej ústa její.

Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.

Poslední pak věci její hořké jsou jako pelyněk, ostré jako meč na obě straně ostrý.

Ama sonu pelinotu kadar acı, İki ağızlı kılıç kadar keskindir.

Nohy její sstupují k smrti, krokové její hrob uchvacují.

Ayakları ölüme gider, Adımları ölüler diyarına ulaşır.

Stezku života snad bys zvážiti chtěl? Vrtkéť jsou cesty její, neseznáš.

Yaşama giden yolu hiç düşünmez, Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.

Protož, synové, poslechněte mne, a neodstupujte od řečí úst mých.

Oğlum, şimdi beni dinle, Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.

Vzdal od ní cestu svou, a nepřibližuj se ke dveřím domu jejího,

Öyle kadınlardan uzak dur, Yaklaşma evinin kapısına.

Abys snad nedal jiným slávy své, a let svých ukrutnému,

Yoksa onurunu başkalarına, Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.

Aby se nenasytili cizí úsilím tvým, a práce tvá nezůstala v domě cizím.

Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.

I řval bys naposledy, když bys zhubil tělo své a čerstvost svou,

Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, Etin, bedenin tükendiğinde.

A řekl bys: Jak jsem nenáviděl cvičení, a domlouváním pohrdalo srdce mé,

“Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?” dersin.

A neposlouchal jsem hlasu vyučujících mne, a k učitelům svým nenaklonil jsem ucha svého!

“Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, Beni eğitenlere kulak vermedim.

O málo, že jsem nevlezl ve všecko zlé u prostřed shromáždění a zástupu.

Halkın ve topluluğun arasında Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.”

Pí vodu z čisterny své, a prameny z prostředku vrchoviště svého.

Suyu kendi sarnıcından, Kendi kuyunun kaynağından iç.

Nechť se rozlévají studnice tvé ven, a potůčkové vod na ulice.

Pınarların sokakları, Akarsuların meydanları mı sulamalı?

Měj je sám sobě, a ne cizí s tebou.

Yalnız senin olsun onlar, Paylaşma yabancılarla.

Budiž požehnaný pramen tvůj, a vesel se z manželky mladosti své.

Çeşmen bereketli olsun Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.

Laně milostné a srny utěšené; prsy její ať tě opojují všelikého času, v milování jejím kochej se ustavičně.

Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, Hep seni doyursun memeleri. Aşkıyla sürekli coş.

Nebo proč bys se kochal, synu můj, v cizí, a objímal život postranní,

Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, Neden başka birinin karısını koynuna alasın?

Poněvadž před očima Hospodinovýma jsou cesty člověka, a on všecky stezky jeho váží?

RAB insanın tuttuğu yolu gözler, Attığı her adımı denetler.

Nepravosti vlastní jímají bezbožníka takového, a v provazích hříchu svého uvázne.

Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.

Takovýť umře, proto že nepřijímal cvičení, a ve množství bláznovství svého blouditi bude.

Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.