Lamentations 5

Rozpomeň se, Hospodine, co se nám děje; popatř a viz pohanění naše.

Anımsa, ya RAB, başımıza geleni, Bak da utancımızı gör.

Dědictví naše obráceno jest k cizím, domové naši k cizozemcům.

Mülkümüz yabancılara geçti, Evlerimiz ellere.

Sirotci jsme a bez otce, matky naše jsou jako vdovy.

Öksüz kaldık, babasız, Annelerimiz dul kadınlara döndü.

Vody své za peníze pijeme, dříví naše za záplatu přichází.

Suyumuzu parayla içtik, Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.

Na hrdle svém protivenství snášíme, pracujeme, nedopouští se nám odpočinouti.

Bizi kovalayanlar ensemizde, Yorgun düştük, rahatımız yok.

Egyptským podáváme ruky i Assyrským, abychom nasyceni byli chlebem.

Ekmek için Mısır’a, Asur’a el açtık.

Otcové naši hřešili, není jich, my pak trestáni po nich neseme.

Atalarımız günah işledi, Ama artık onlar yok; Suçlarının cezasını biz yüklendik.

Služebníci panují nad námi; není žádného, kdo by vytrhl z ruky jejich.

Köleler üstümüzde saltanat sürüyor, Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.

S opovážením se života svého hledáme chleba svého, pro strach meče i na poušti.

Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzünden Ekmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.

Kůže naše jako pec zčernaly od náramného hladu.

Kıtlığın yakıcı sıcağından Derimiz fırın gibi kızardı.

Ženám na Sionu i pannám v městech Judských násilé činí.

Siyon’da kadınların, Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.

Knížata rukou jejich zvěšena jsou, osoby starých nemají v poctivosti.

Önderler ellerinden asıldı, Yaşlılar saygı görmedi.

Mládence k žernovu berou, a pacholata pod dřívím klesají.

Değirmen taşını gençler çevirdi, Çocuklar odun yükü altında tökezledi.

Starci sedati v branách přestali a mládenci od zpěvů svých.

Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu, Gençler saz çalmaz oldu.

Přestala radost srdce našeho, obrátilo se v kvílení plésání naše.

Yüreğimizin sevinci durdu, Oyunumuz yasa döndü.

Spadla koruna s hlavy naší; běda nám již, že jsme hřešili.

Taç düştü başımızdan, Vay başımıza! Çünkü günah işledik.

Protoť jest mdlé srdce naše, pro tyť věci zatměly se oči naše,

Bu yüzden yüreğimiz baygın, Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.

Pro horu Sion, že zpuštěna jest; lišky chodí po ní.

Viran olan Siyon Dağı’nın üstünde Çakallar geziyor!

Ty Hospodine, na věky zůstáváš, a stolice tvá od národu do pronárodu.

[] Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.

Proč se zapomínáš na věky na nás, a opouštíš nás za tak dlouhé časy?

Niçin bizi hep unutuyorsun, Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?

Obrať nás, ó Hospodine, k sobě,a obráceni budeme; obnov dny naše, jakž byly za starodávna.

Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz, Eski günlerimizi geri ver.

Nebo zdali všelijak zavržeš nás, a hněvati se budeš na nás velice?

Bizi büsbütün attıysan, Bize çok öfkelenmiş olmalısın.