Job 32

A když přestali ti tři muži odpovídati Jobovi, proto že se spravedlivý sobě zdál,

Böylece bu üç kişi Eyüp’e yanıt vermekten vazgeçti, çünkü Eyüp kendi doğruluğundan emindi.

Tedy rozpáliv se hněvem Elihu, syn Barachele Buzitského z rodu Syrského, na Joba, rozhněval se, proto že spravedlivější pravil býti duši svou nad Boha.

Ram ailesinden Bûzlu Barakel oğlu Elihu Eyüp’e çok öfkelendi. Çünkü Eyüp kendini Tanrı’dan haklı görüyordu.

Ano i na ty tři z přátel jeho roznítil se hněv jeho, proto že nenalézajíce odpovědi, však potupovali Joba.

Elihu Eyüp’ün üç arkadaşına da öfkelendi, çünkü Eyüp’ü suçlamalarına karşın sağlam bir yanıt bulamamışlardı.

Nebo Elihu očekával na Joba a na ně s řečí, proto že starší byli věkem než on.

Elihu Eyüp’le konuşmak için sırasını beklemişti, çünkü ötekiler yaşça kendisinden büyüktü.

Ale vida Elihu, že nebylo žádné odpovědi v ústech těch tří mužů, zažhl se v hněvě svém.

Bu üç kişinin başka bir şey söyleyemeyeceğini görünce öfkesi alevlendi.

I mluvil Elihu syn Barachele Buzitského, řka: Já jsem nejmladší, vy pak jste starci, pročež ostýchaje se, nesměl jsem vám oznámiti zdání svého.

Bûzlu Barakel oğlu Elihu şöyle konuştu: “Ben yaşça küçüğüm, sizse yaşlısınız. Bu yüzden çekindim, bildiğimi söylemekten korktum.

Myslil jsem: Staří mluviti budou, a mnoho let mající v známost uvedou moudrost.

‘Çok gün görenler konuşsun’ dedim, ‘Çok yıl yaşayanlar bilgeliği öğretsin.’

Ale vidím, že Duch Boží v člověku a nadšení Všemohoucího činí lidi rozumné.

Oysa insana ruh, Her Şeye Gücü Yeten’in soluğu akıl verir.

Slavní ne vždycky jsou moudří, aniž starci vždycky rozumějí soudu.

Akıl yaşta değil baştadır. Adaleti anlamak yaşa bakmaz.

A protož pravím: Poslouchejte mne, oznámím i já také zdání své.

“Bu yüzden, ‘Beni dinleyin’ diyorum, Ben de bildiğimi söyleyeyim.

Aj, očekával jsem na slova vaše, poslouchal jsem důvodů vašich dotud, dokudž jste vyhledávali řeči,

Siz konuşurken ben bekledim, Siz ne diyeceğinizi araştırırken Düşüncelerinizi dinledim.

A bedlivě vás soudě, spatřil jsem, že žádného není, kdo by Joba přemohl, není z vás žádného, ješto by odpovídal řečem jeho.

Bütün dikkatimi size çevirdim. Ama hiçbiriniz Eyüp’ün haksızlığını kanıtlayamadı, Onun söylediklerine karşılık veremedi.

Ale díte snad: Nalezli jsme moudrost, Bůh silný stihá jej, ne člověk.

‘Biz bilgeliğe eriştik, Bırakın Tanrı onu haksız çıkarsın, insan değil’ demeyin.

Odpovím: Ač Job neobracel proti mně řeči, a však slovy vašimi nebudu jemu odpovídati.

Ama Eyüp’ün sözlerinin hedefi ben değildim, Bu yüzden onu sizin sözlerinizle yanıtlamayacağım.

Bojí se, neodpovídají více, zavrhli od sebe slova.

“Onlar yıldı, yanıt veremiyorlar artık, Söyleyecek şeyleri kalmadı.

Čekal jsem zajisté, však poněvadž nemluví, ale mlčí, a neodpovídají více,

Onlar konuşmuyor diye ben beklemeli miyim, Duruyor, yanıt vermiyorlar diye?

Odpovím i já také za sebe, oznámím zdání své i já.

Benim de söyleyecek sözüm var, Ben de bildiğimi söyleyeceğim.

Nebo pln jsem řečí, těsno ve mně duchu života mého.

Çünkü içim dolu, İçimdeki ruh beni zorluyor.

Aj, břicho mé jest jako mest nemající průduchu, jako sudové noví rozpuklo by se.

İçim açılmamış şarap gibi, Yeni şarap tulumları gibi patlamak üzere.

Mluviti budu, a vydchnu sobě, otevru rty své, a odpovídati budu.

Konuşup rahatlamalıyım, Ağzımı açıp yanıtlamalıyım.

Nebuduť pak šetřiti osoby žádného, a k člověku bez proměňování jména mluviti budu.

Kimseye ayrıcalık göstermeyecek, Kimseye yaltaklanmayacağım.

Nebo neumím jmen proměňovati, nebo tudíž by mne zachvátil stvořitel můj.

Çünkü yaltaklanmayı bilsem, Yaratıcım beni hemen yok ederdi.