Job 24

Proč by od Všemohoucího neměli býti skryti časové, a ti, kteříž jej znají, neměli neviděti dnů jeho?

“Niçin Her Şeye Gücü Yeten yargı için vakit saptamıyor? Neden O’nu tanıyanlar bu günleri görmesin?

Bezbožníť nyní mezníky přenášejí, a stádo, kteréž mocí zajali, pasou.

İnsanlar sınır taşlarını kaldırıyor, Çaldıkları sürüleri otlatıyorlar.

Osla sirotků zajímají, v zástavě berou vola od vdovy.

Öksüzlerin eşeğini kovuyor, Dul kadının öküzünü rehin alıyorlar.

Strkají nuznými s cesty, musejí se vůbec skrývati chudí na světě.

Yoksulları yoldan saptırıyor, Ülkenin düşkünlerini gizlenmeye zorluyorlar.

Aj, oni jako divocí oslové na poušti, vycházejí jako ku práci své, ráno přivstávajíce k loupeži; poušť jest chléb jejich i dětí jejich.

Bakın, yoksullar çöldeki yaban eşekleri gibi Yiyecek bulmak için erkenden işe çıkıyorlar, Çocuklarına yiyeceği kırlar sağlıyor.

Na cizím poli žnou, a z vinic bezbožníci sbírají.

Yemlerini tarlalardan topluyor, Kötülerin bağındaki artıkları eşeliyorlar.

Nahé přivodí k tomu, aby nocovati musili bez roucha, nemajíce se čím přiodíti na zimě.

Geceyi giysisiz, çıplak geçiriyorlar, Örtünecek şeyleri yok soğukta.

A přívalem v horách moknouce, nemajíce obydlí, k skále se přivinouti musejí.

Dağlara yağan sağanaktan ıslanıyor, Sığınakları olmadığı için kayalara sarılıyorlar.

Loupí sirotky, kteříž jsou při prsích, a od chudého základ berou.

Öksüz memeden uzaklaştırılıyor, Düşkünün bebeği rehin alınıyor.

Nahého opouštějí , že musí choditi bez oděvu, a ti, kteříž snášejí snopy, v hladu zůstávati.

Giysisiz, çıplak dolaşıyor, Aç karnına demet taşıyorlar.

Ti, jenž mezi zdmi jejich olej vytlačují, a presy tlačí, žíznějí.

Teraslar arasında zeytin eziyor, Susuzluktan kavrulurken Şarap için üzüm sıkıyorlar.

Lidé v městech lkají, a duše zraněných volají, Bůh pak přítrže tomu nečiní.

Kentlerden insan iniltileri yükseliyor, Yaralı canlar feryat ediyor, Ama Tanrı haksızlığı önemsemiyor.

Oniť jsou ti, kteříž odporují světlu, a neznají cest jeho, aniž chodí po stezkách jeho.

“Bunlar ışığa başkaldıranlardır; Onun yolunu tanımaz, İzinde yürümezler.

Na úsvitě povstávaje vražedlník, morduje chudého a nuzného, a v noci jest jako zloděj.

Gün ağarınca katil kalkar, Düşkünü, yoksulu öldürür, Hırsız gibi sıvışır geceleyin.

Tolikéž oko cizoložníka šetří soumraku, říkaje: Nespatříť mne žádný, a tvář zakrývá.

Zina edenin gözü alaca karanlıktadır, ‘Beni kimse görmez’ diye düşünür, Yüzünü örtüyle gizler.

Podkopávají potmě i domy, kteréž sobě ve dne znamenali; nebo nenávidí světla.

Hırsızlar karanlıkta evleri deler, Gündüz gizlenir, ışık nedir bilmezler.

Ale hned v jitře přichází na ně stín smrti; když jeden druhého poznati může, strachu stínu smrti okoušejí.

Çünkü zifiri karanlık, sabahıdır onların, Karanlığın dehşetiyle dostturlar.

Lehcí jsou na svrchku vody, zlořečené jest jmění jejich na zemi, aniž odcházejí cestou svobodnou.

“Diyorsunuz ki, ‘Suyun üstündeki köpüktür onlar, Lanetlidir ülkedeki payları, Kimse bağlara gitmez.

Jako sucho a horko uchvacuje vody sněžné, tak hrob ty, jenž hřešili.

Kuraklık ve sıcağın eriyen karı alıp götürdüğü gibi Ölüler diyarı da günahlıları alıp götürür.

Zapomíná se na něj život matky, sladne červům, nebývá více připomínán, a tak polámána bývá nepravost jako strom.

Rahim onları unutacak, Kurtlara yem olacak, Bir daha anılmayacaklar. Haksızlık bir ağaç gibi kırılacak.

Připojuje mu neplodnou, kteráž nerodí, a vdově dobře nečiní.

Onlar çocuğu olmayan kısır kadınları yolar, Dul kadına iyilik etmezler.

Zachvacuje silné mocí svou; ostojí-li kdo z nich, bojí se o život svůj.

Tanrı, gücüyle zorbaları yok eder, Harekete geçince zorbaların yaşama umudu kalmaz.

Dává jemu, na čemž by bezpečně spolehnouti mohl, však oči jeho šetří cest jejich.

Tanrı onlara güven verir, O’na güvenirler, Ama gözü yürüdükleri yoldadır.

Bývají zvýšeni poněkud, ale hned jich není; tak jako jiní všickni sníženi, vypléněni, a jako vrškové klasů stínáni bývají.

Kısa süre yükselir, sonra yok olurlar, Düşerler, tıpkı ötekiler gibi alınıp götürülür, Başak başı gibi kesilirler.’

Zdaliž není tak? Kdo na mne dokáže klamu, a v nic obrátí řeč mou?

“Böyle değilse, kim beni yalancı çıkarabilir, Söylediklerimin boş olduğunu gösterebilir?”