Job 17

Dýchání mé ruší se, dnové moji hynou, hrobu blízký jsem.

Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.

Jistě posměvači jsou u mne, a pro jejich mne kormoucení nepřichází ani sen na oči mé.

Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.

Postav mi, prosím, rukojmě za sebe; kdo jest ten, nechť mi na to ruky podá.

Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?

Nebo srdce jejich přikryl jsi, aby nerozuměli, a protož jich nepovýšíš.

Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.

Kdož pochlebuje bližním, oči synů jeho zhynou.

Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.

Jistě vystavil mne za přísloví lidem, a za divadlo všechněm,

Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.

Tak že pro žalost pošly oči mé, a oudové moji všickni stínu jsou podobni.

Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.

Užasnouť se nad tím upřímí, a však nevinný proti pokrytci vždy se zsilovati bude.

Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.

Přídržeti se bude, pravím, spravedlivý cesty své, a ten, jenž jest čistých rukou, posilní se více.

Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.

Tolikéž i vy všickni obraťte se, a poďte, prosím; neboť nenacházím mezi vámi moudrého.

Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.

Dnové moji pomíjejí, myšlení má mizejí, přemyšlování, pravím, srdce mého.

Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.

Noc mi obracejí v den, a světla denního ukracují pro přítomnost temností.

Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.

Abych pak čeho i očekával, hrob bude dům můj, ve tmě usteli ložce své.

Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman:

Jámu nazovu otcem svým, matkou pak a sestrou svou červy.

Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;

Kdež jest tedy očekávání mé? A kdo to, čím bych se troštoval, spatří?

Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?

Do skrýší hrobu sstoupí, poněvadž jest všechněm v prachu země odpočívati.

Lulusong sa mga pangawan ng Sheol, pagtataglay ng kapahingahan sa alabok.