Lamentations 5

Rozpomeň se, Hospodine, co se nám děje; popatř a viz pohanění naše.
Lembra-te, Senhor, do que nos tem sucedido; considera, e olha para o nosso opróbrio.
Dědictví naše obráceno jest k cizím, domové naši k cizozemcům.
A nossa herdade passou a estranhos, e as nossas casas a forasteiros.
Sirotci jsme a bez otce, matky naše jsou jako vdovy.
çrfãos somos sem pai, nossas mães são como viuvas.
Vody své za peníze pijeme, dříví naše za záplatu přichází.
A nossa água por dinheiro a bebemos, por preço vem a nossa lenha.
Na hrdle svém protivenství snášíme, pracujeme, nedopouští se nám odpočinouti.
Os nossos perseguidores estão sobre os nossos pescoços; estamos cansados, e não temos descanso.
Egyptským podáváme ruky i Assyrským, abychom nasyceni byli chlebem.
Aos egípcios e aos assírios estendemos as mãos, para nos fartarmos de pão.
Otcové naši hřešili, není jich, my pak trestáni po nich neseme.
Nossos pais pecaram, e já não existem; e nós levamos as suas iniquidades.
Služebníci panují nad námi; není žádného, kdo by vytrhl z ruky jejich.
Escravos dominam sobre nós; ninguém há que nos arranque da sua mão.
S opovážením se života svého hledáme chleba svého, pro strach meče i na poušti.
Com perigo de nossas vidas obtemos o nosso pão, por causa da espada do deserto.
Kůže naše jako pec zčernaly od náramného hladu.
Nossa pele está abraseada como um forno, por causa do ardor da fome.
Ženám na Sionu i pannám v městech Judských násilé činí.
Forçaram as mulheres em Sião, as virgens nas cidades de Judá.
Knížata rukou jejich zvěšena jsou, osoby starých nemají v poctivosti.
Príncipes foram enforcados pelas mãos deles; as faces dos anciãos não foram respeitadas.
Mládence k žernovu berou, a pacholata pod dřívím klesají.
Mancebos levaram a mó; meninos tropeçaram sob fardos de lenha.
Starci sedati v branách přestali a mládenci od zpěvů svých.
Os velhos já não se assentam nas portas, os mancebos já não cantam.
Přestala radost srdce našeho, obrátilo se v kvílení plésání naše.
Cessou o gozo de nosso coração; converteu-se em lamentação a nossa dança.
Spadla koruna s hlavy naší; běda nám již, že jsme hřešili.
Caiu a coroa da nossa cabeça; ai de nós, porque pecamos!
Protoť jest mdlé srdce naše, pro tyť věci zatměly se oči naše,
Portanto desmaiou o nosso coração; por isso se escureceram os nossos olhos.
Pro horu Sion, že zpuštěna jest; lišky chodí po ní.
Pelo monte de Sião, que está assolado, andam os chacais.
Ty Hospodine, na věky zůstáváš, a stolice tvá od národu do pronárodu.
Tu, Senhor, permaneces eternamente; e o teu trono subsiste de geração em geração.
Proč se zapomínáš na věky na nás, a opouštíš nás za tak dlouhé časy?
Por que te esquecerias de nós para sempre, por que nos desampararias por tanto tempo?
Obrať nás, ó Hospodine, k sobě,a obráceni budeme; obnov dny naše, jakž byly za starodávna.
Converte-nos a ti, Senhor, e seremos convertidos; renova os nossos dias como dantes;
Nebo zdali všelijak zavržeš nás, a hněvati se budeš na nás velice?
se é que não nos tens de todo rejeitado, se é que não estás sobremaneira irado contra nos.